↫ των θυελλωδών μας χρόνων ↬

Κι όταν θα φτάσεις περπατώντας πια ξυπόλητoς..
 στην άμμο της ακτής σου...
όταν σταθείς ορθός στην απεραντοσύνη της..
των θυελλώδών σου των καιρών..των χρόνων σου..
της ερημιάς και της σιωπής..
 των ποταμών σου των ασάλευτων στη μνήμη..
ανασυρμένα..δε θ' απαρνηθείς..ούτε..
και στο τραγούδι των σειρήνων θα παραδοθείς..
ανέμους θα σκορπίσεις μ' ένα ασκό σαν Αίολος..
στα πρόσωπα τα υποσχόμενα ..τα απατηλά..
στης φρούδας της πολιτικής τ' ανδρείκελα..
κακέκτυπα της μαριονέττας μιας παράστασης λειψής..

 
θα 'ρχεται κύμα από τη θάλασσα..
οι λίμνες θα φουσκώσουν..τσουνάμι..
κόκκινο αίμα θα'ν ζεστό..εκδίκησης..
αέρηδων κρυμμένων στις σπηλιές των γνώσεων..
βοριάδων που το πνεύμα αποθηκεύει..
με ζεσταμένα πέλματα θα επιστρέψεις στην κορφή..
να δεις και να χαράξεις και να κλείσεις τη ρωγμή..
που άφησαν τα χρόνια τα κλεμένα ... 
τα λεηλατημένα χρόνια μας..
ληστές χωρίς κουκούλες μας ελήστεψαν..
κρύβοντας τιμαλφή ψυχής..χωρίς επιστροφή...
εδείχνανε τα πρόσωπα..φορώντας προσωπείο..
εκεί καταμεσίς στο ξέφωτο..σαν φτάσεις..
στου κόσμου με τα λάβδανα λιβάδια..
 δέντρα γιατρειάς ξεριζωμένα μας..θα φυτευτούν... 
φως να σκεπάζουν τα κλαριά
μη βρέχονται οι ψυχές μας.............. 

↫ των θυελλωδών μας χρόνων ↬ - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░ ░


....................................................................................................................................................................