Χάθηκα μέσα σε περγαμηνές..της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

art: Maria Konstantinova Bashkirtseva - Μουσείο Τέχνης Χάρκοβο 1882- Ουκρανία.

Xάθηκα μέσα σε περγαμηνές..διαβάσματα και αποκόμματα..πάλι με βρήκε το ξημέρωμα..άγρυπνος πάλι και ακούραστος κι ο αυγερινός ως το πρωί..που συντροφιά μου κάνει..τη γοητεία του  άγνωστου μοιράζεται μαζί μου..Από μικρό παιδί μία ''μανία'' με εβάραινε ..μ' έπαιρνε το κατόπι..Φταίει που ονειρευόμουνα να φύγω απ' το μικρό μου το χωριό..φταίει η μάνα μου..που μου 'λεγε να αλλάξω εγώ τη μοίρα μου και στα ψηλότερα  αν μπορώ να περπατώ..τον κόσμο να εξηγήσω..θα αναρωτιέμαι πάντοτε τι έφταιξε και χάθηκα μέσα εις τις σελίδες μου..ψάχνοντας ευχαρίστηση..που ευτυχία το λένε....

Κυνήγησα το άπιαστο..τα 'βαλα με τις χίμαιρες.. με γονατίσανε τα συναισθήματα και τώρα πια κατάλαβα..κουράστηκα..κουράστηκα πολύ..όχι δεν εκουράστηκε το σώμα μου..ούτε και το μυαλό μου .. αυτά έχουν ένα πείσμα ακούραστο..το συναίσθημα κουράστηκε.. εκείνο που ακούμπαγα στον ώμο σου..στα μάτια..στην ψυχή σου.. Μια αγωνία τώρα πια με κυβερνά..οι ανθρώποι οι περισσότεροι με απορία με κοιτάζουν..

Δε βρίσκω νόημα στις γελοίες συζητήσεις τους..έγινα λες ''ρατσίστρια''..τους ανοήτους απεχθάνομαι..τους χάχες δεν αντέχω.. τους ελαφρείς οικτίρομαι..τους ψεύτες τους υποκριτές..''μισώ''.. έννοια χολερή..και την αμορφωσιά την περισσή..με νύχια και με δόντια την παλεύω..Μα θα μου πεις είναι εύκολο το τίποτα να αντέχεις ? Πως να επεξεργαστείς το τίποτα αφού είναι κενό ? Ό,τι ο καθείς ορέγεται αποβραδίς..πρωί - πρωί με τη δροσιά στη μούρη στο πασάρει..Εσύ να προσπαθείς την ομορφιά να σώσεις μπρος στα μάτια σου..κι εκείνοι την ασχήμια τους..το ευτελές και εύπεπτο να το μασούν..να σου ''σερβίρουν''..  έγινε μόδα ο ευτελισμός..τέρας που συνειδήσεις ''κυβερνάει''..
Πώς εσκεπάστηκε στ' αλήθεια ο κόσμος μ' ένα πέπλο μέτριο..πως η ομορφιά εκρύφθηκε μες στο λαγούμι της απ' τον ήλιο ?

Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη
.............................................................................................................