1 Μαρτίου 2017

ένα πανέρι μαργαρίτες..για μια Άνοιξη - της Σοφίας Θεοδοσιάδη.



Τελέψανε τα μασκαρέματα..και τα νταούλια και οι ζουρνάδες..σιωπήσανε και οι αληθινοί οι γελωτοποιοί.. και απομείνανε μονάχα στην ''πλατεία'' εκεί..οι αληθινοί οι ''μασκαράδες''..Ξημέρωσε η μέρα πάλι και εσένανε καλεί..σε θέλει ..σε αγαπάει..αγάπα την κι εσύ.. μέσα στης φύσης το ''ξημέρωμα''.. ανοίγονται κι αυτά τα συναισθήματά σου..Δεν σου αφήνει περιθώρια κλεισίματος..αισθάνεσαι βαθιά..και νιώθεις και ρουφάς τις μυρωδιές..το ξαναγέννημά της από την αρχή...φεύγει ο Χειμώνας..βιάζεται για να απλωθεί μπροστά σου μια Άνοιξη καινούρια και αλλιώτικη..Τα συναισθήματά σου στον πληθυντικό αριθμό..είναι όλα εκφρασμένα..

Γλυκές ανάσες πνεύμονα βαθιές..οι μικρές οι εκδρομούλες της ψυχής σε γραφικά σοκάκια..Όμορφος τόπος είν' η χώρα μου..σαν κάδρο ζωγραφιάς τα όμορφα χωριά της..Χρόνια το κουβαλάω αυτό το κάδρο μέσα μου..σπίτια μικρά και χαμηλά..αυλές ολάνθιστες..κόκκινα κεραμίδια..έτσι για να γεμίζουνε ο νους μα και τα μάτια του ανθρώπου.Πρασίνισαν τριγύρω οι κάμποι και γεμίσανε μωβ λουλουδάκια του αγρού..κι ασήμαντες..κατάλευκες ..άγριες μαργαρίτες..Χοροί..τραγούδια συνειδητά και πότε από συνήθεια..τα βήματα οδηγούν..Πέρασε και αυτή η ''εκδρομή''....

Δεν την αντέχουνε την καλημέρα την καλή..τη θετική.. οι θιασώτες του σκοταδιού..πάντα ''ανέραστοι'' θα μένουνε στη λάμψη του φωτός..μα εγώ δε σταματώ να επιμένω..Ξεκόβω πάντα πρόθυμα απ' τη γλυκειά παρέα μου..στη φύση που με ισορροπεί.. να την αφουγκραστώ..τ' άνθια της να μαζέψω..ένα πανέρι μαργαρίτες μοναχά άγριες και λευκές..κι εσύ μου λες πως είναι ταπεινές..έχει λουλούδια μυρωδάτα πιότερο απ' αυτές..μα εγώ τη μυρωδιά τους χρόνια πάνω μου την κουβαλώ..της άγριας φύσης μυρωδιά..της ανεπιτήδευτης..και το ''χαμόγελό'' τους ..μικρά - μικρά σαν να 'ναι ήλιου πρόσωπα αυτές..πάντός καιρού χαμόγελα σκορπούν..κι ένα κοχύλι που εξέβρασε το καταχείμωνο η θάλασσα ..είν' οι αποσκευές μου της επιστροφής..στην καθημερινότητα εκείνη τη σκληρή ..των ''γνήσιων μασκαράδων''..που μας την έχουνε στημένη κιόλας αποβραδίς..μόλις σιγήσαν τα ''νταούλια''..

Ποδαρικό μας κάνει η Άνοιξη πρωί- πρωί..με έναν Μάρτη που θα 'ρθουνε και τα χελιδόνια..κι ας διατείνονται παντού από παλιά και τώρα πως:
« μία χελιδών έαρ ου ποιεί».
Την πρόσμενα την Άνοιξη μέσα μου από καιρό.. και πρόβαλλε και πάλι..γρήγορα που αλλάζουνε οι εποχές..αλλάζουμε κι εμείς..
Πρέπει να την υποδεχτώ..είναι γεμάτη..φορτωμένη υποσχέσεις !!!

Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη 
..............................................................................................................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου