η ''κλειδαρότρυπα''..σαν σκηνοθέτης μιας ταινίας εύπεπτης - της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

Σαν σκηνοθέτης μια ταινίας εύπεπτης.. για σένα μοναχά .. ευχάριστης πάντα κατά το δοκούν των απωθημένων σου ονείρων..στήνεις ιστορίες μοναχός και αυτοπαγιδεύεσαι μες στις σελίδες του μυαλού..για να αντέξεις το..τούτο που δεν αντέχεις ..τούτο που μισείς και δεν μπορείς...και σου σερβίρουν να μασήσεις..Μα το ξημέρωμα σε βρίσκει πάντα εκεί  στο πρωινό το χάραμα.. στης άνυδρης δικής σου ονειροπαγίδας ..στης φτώχειας της καρδιάς..μ' εκείνο  εκεί το  ρούχο το λερό..άγριο '' άτι'' ο συμβιβασμός..τις ψεύτικες ζωές και ιστορίες δεν αντέχει..Πόσο να ζεις σε μια ιστορία ψεύτικη..δεν ημπορεί..δεν προλαβαίνει.. ούτε και ουτοπία καν  να γίνει..

Είναι παρήγορο..και ίσως γιατρικό για σένανε και άκρως βολικό..να 'χεις στην τσέπη μια ''δραχμή''.. και στο τραπέζι σου να βλέπεις τα παλάτια να αγοράζεις..Είναι που απλόχερα έξω εκεί ..μες στα ''παζάρια'' που πουλούν..τα φύκια κάνοντας '' μεταξωτές κορδέλλες''..είναι που η ανάγκη της ασφυχτικά εγκλωβισμένης και στραμπουληγμένης σου ψυχής ψάχνεις να βρει διέξοδο..για να την βηματίσεις..ή είναι απλά η '' αρρώστεια'' σου..που αργά αλλά σταθερά..τον εαυτό σου τον ψευτίζει και  στην ''τρέλλα'' σε οδηγεί ?Σε μαρασμό πνευματικό..και στο ναρκισσισμό της σκέψης σου αναλώνεσαι..καθώς το χώμα παρασύρεται κάτω από τα πόδια σου..γιατί είναι πολύ πιο ορμητικό..το ίδιο το ποτάμι της ζωής και δεν το προλαβαίνεις.. Αναπάντητα τα ερωτήματα μες στην τρελλή ετούτη εποχή πάντα θα παραμένουν..

Αρπάζεσαι..τυλίγεσαι το όνειρο..κάνεις δικές σου τις ζωές που θαύμαζες..και που τα κότσια  σου ήταν αδύναμα..δεν άντεχαν τόση ''πεζοπορία'' μέσα στα αγκάθια για να κάνουν..είχες και ''υψοφοβία'' και τα υψηλά..πάντα εσύ τα  εφοβόσουν..Τώρα σαν παπαγάλος που επαναλαμβάνει άναρθρες κραυγές..τρέχεις σαν το ζητιάνο ..με τα ψίχουλα από τις ξένες τις ζωές..να ''ράψεις''    μικρά - μικρά   μπαλώματα..μια νέα δική σου για να μοιάζει αυτή ζωή..δική σου για να την βαφτίσεις..

Απελπισμένες οι ζωές που δεν ευτύχησαν..δικές τους για να γίνουν..Το ξένο φόρεμα είναι δανεικό..και πάντα σε στενεύει.. Σύνελθε φίλε και η ζωή είν' μονάχα μια φορά..πειράματα άσκοπα δε συγχωρεί..στην παγωνιά της θα σε καταψύξει..H ζωή δεν είναι ''κλειδαρότρυπα'' των ξένων που λιμπίστηκες ζωών.. κι αν δεν αντέχεις την ευτυχία ..τη γαλήνη των πολλών..χρήζεις απλά μιας ψυχιατρικής εξέτασης..και άκρως επιμελημένης..γίνεσαι θέαμα γελοίο και ενοχλητικό..''σαπίζεις''.. μαραζώνεις...Η αυτογνωσία είναι προτέρημα ''ακριβό''..δίνει γερές κολώνες στο δικό σου οικοδόμημα που λέγεται ζωή..''Αγόρασέ'' το πριν να είναι αργά..πριν μείνεις θεατής αιώνιος..κατασπαλώντας τον πολύτιμο το χρόνο σου..πίσω από μία κλειδαρότρυπα των ξένων προς εσένανε ζωών..

Kείμενο- Σοφία Θεοδοσιάδη
..............................................................................................................