<< Ο φόβος τρώει τα σωθικά >>

Εκεί ήταν κρυμμένος..μες στα σωθικά..καραδοκούσε να φανεί..να πάρει πάλι και ξανά..καθημερινά το μερτικό του..Δεν είχε σχήμα ή μορφή ανθρώπινη..δεν είχε πρόσωπο καθάριο και ευδιάκριτο με μιας..ήταν ένα γκρίζο σύννεφο που τρύπωσε βαθιά..μες στης καρδιάς εκείνα τα συρτάρια τα αδειανά..ήταν πολυδιάστατος..είχε πολλές μορφές το γκρίζο του το χρώμα και το σχήμα..Καθένας το προσάρμοζε σε ό,τι μέσα του βαθιά του έλειπε..του έδινε και σάρκα και οστά..ήταν ο φόβος για το ξένο..το άγνωρο..το διαφορετικό..ήταν ο φόβος για το γήρας που εσυνοδεύονταν από επαπειλούμενη..από αφόρητη συχνά μια μοναξιά..ο φόβος για την απόρριψη..ο φόβος γαι το φόβο της επιβίωσης...Όλοι οι φόβοι μας μαζί..με μια ταυτότητα μονάχα..αυτήν ..με τη σφραγίδα του γαντζώματος..αυτήν τη σφραγίδα την ατομική..τη σφραγίδα που θα αφήσει ένα ίχνος ευτυχίας μιας στιγμής για να γευτούμε..

 Σκέψεις για το << φόβο που τρώει τα σωθικά>> - από τη φίλη σας Σοφία Θεοδοσιάδη..
.............................................................................................................. 

Το Θέατρο Τέχνης συμπράττοντας με το Θέατρο του Νέου Κόσμου, παρουσιάζει από τις 21 Ιανουαρίου στη σκηνή του Υπογείου τη θεατρική μεταφορά του θρυλικού έργου του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ «Ο φόβος τρώει τα σωθικά» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Σίμου Κακάλα, με την Τάνια Τσανακλίδου στο ρόλο της Έμμι.

Η ιστορία της Έμμι και του Αλί που αφηγήθηκε το 1974 ο γερμανός δημιουργός στην ταινία ορόσημο της καριέρας του «Angst Essen Seele Auf» (Fear Eats The Soul) ζωντανεύει -για πρώτη φορά στην Ελλάδα- στη σκηνή του Υπογείου, μέσα από τη σκηνοθετική ματιά του Σίμου Κακάλα.

 Μια μοναχική γερμανίδα καθαρίστρια, χήρα με τρία μεγάλα παιδιά, ερωτεύεται τον κατά πολύ νεότερό της μετανάστη Αλί. Η Έμμι δε θα διστάσει να εναντιωθεί στο συντηρητικό και άκρως ξενοφοβικό περίγυρό της και θα παντρευτεί τον Αλί. Το φαινομενικά αταίριαστο ζευγάρι ζει πολύ ευτυχισμένα, όμως το μίσος και η άγρια περιφρόνηση που αντιμετωπίζουν και οι δύο καθημερινά, αρχίζουν να μολύνουν τον έρωτά τους. Ο φόβος –και ο ρατσισμός- τρώει τα σωθικά της Έμμι και του Αλί που καλούνται να αναμετρηθούν με τα όρια της αγάπης τους.

Και για τους φίλους που ζουν μακριά από την Αθήνα..και δεν έχουν τη δυνατότητα του Θεάτρου..σε κάποιες αίθουσες ..λίγες μα ξεχωριστές..μα πρέπει να σαι μέλος και γι αυτές.. η ταινία από τις πιο τρυφερές..από τον υπολογιστή σας θα τη δείτε σίγουρα..και θα σας ανταμείψει..είναι βαθιά ανθρώπινη και αγγίζει την ψυχή..
EΠΕΙΔΗ..η τέχνη πάντα προηγείται των πολιτικών αποφάσεων..επειδή πάντα η ζωή τρέχει πιο μπροστά....
............................................................................................................