Έχουνε μια μαγεία οι χαρταετοί - ( Δοκίμιον)

 Όνειρα που θελήσανε να ταξιδέψουνε δεμένα σε μια ευάλωτη κλωστή..όνειρα που τα καταφέρανε  πετάξαν στους αιθέρες..κι άλλα που μείναν κολλημμένα πα στη γη..Όνειρα σαν χαρταετοί.. που ο άνεμος και η βροχή τους μούσκεψε..στο πρώτο πέταγμά τους..κι άλλα που κατορθώσανε για να συναντηθούν..σε μιας ημέρας πέταγμα..ευελπιστώντας στο άπιαστο..το αδύνατο..το επιθυμητό..Μα όλα όνειρα.. Όνειρα με ροζ  χρώματα σχεδιασμένα να απογειωθούνε στους αιθέρες...Δεν ξέρω καν αν ήμουνα κι αν είχα τέχνη εγώ στα χέρια τόσο δυνατή.. χαρταετούς με τις ''καλούμπες''στέρεες και ''ζυγιασμένες'' και σωστά  να τους κατασκευάζω..και να τους στέλνω να πετούν ψηλά..χωρίς τον κίνδυνο σε κάποιο δέντρο ..ένα πανύψηλο..εκεί και να σκαλώσουν..
  Μα ήτανε η τόλμη μου τρανή ..η επιθυμία μου αβάσταχτα μεγάλη.. εκείνους τους χαρταετούς..που μοιάζανε με όνειρα ..έστω και ανεκπλήρωτα..να θέλω..να τολμώ.. να τους κατασκευάζω.. για να μου μεταφέρουνε το όνειρο και την ελπίδα μου  ψηλά ...οι ''ευάλωτοι'' από ρυζόχαρτο..οι μικροί..οι ''χαρταετοί'' μου !!!

Έχουνε μια μαγεία οι χαρταετοί όσο να πεις. στα παιδικά τα μάτια..μα και στα μάτια των μεγάλων που προσμένουνε..τα όνειρά τους για μια μέρα να ''πετάξουν''..Γεμάτος ο λόφος και το ''τούμπι'' στο μικρό μας το χωριό..από πετρούλες κάτασπρες που παριστάνανε σπιτάκια .. ένας παιδότοπος  θαρρείς..παλιάς κοπής..χωρίς τραμπάλες και τσουλήθρες και σκαμνάκια..Τόπος όμως συνάντησης  παιδιών .. παιδιών που ήταν ''αλητάκια'' ευφάνταστα..που δεν τους έλειπε το κέφι και η χαρά..Μέρες πριν με τα '' σύνεργα'' ζυμάρι ..κόλλες και σχοινί..χαρταετούς εκόβαμε να φτιάξουμε..τα όνειρά μας να τα στείλουμε ψηλά..μη μείνουνε μονάχα ''κολλημμένα'' πα στη γη..ψηλά ..έστω για μια μέρα να πετάξουν..

Βαρέθηκαν κλεισμένα μες στα σκοτεινά κελάρια μας..θέλανε στον αιθέρα να βρεθούν κι αυτά..μαζί με τις ουρές τις πλούσιες των χαρταετών..μαζί τους  το ταξίδι που ονειρεύονταν..επιτέλους να το ξεκινήσουν..Ταξίδια μακρινά..σε χώρες δίχως έχθρες ..χωρίς πόλεμο..ταξίδια μαγικά..Πάντα αρχηγός όλων των κοριτσιών εδήλωνε ο Λάκης..ήτανε αγόρι όμορφο..μας το 'παιζε και ντροπαλό..μα είχε μάτια ερωτεύσιμα..όλες εσιγολιώναμε για τη γλυκειά ματιά του..Πάντα ..έτσι στη ζωή ένας τολμάει πιότερο..το φόβο τον νικάει..δεν το φοβάται το ''σχοινί'' που κινδυνεύει να κοπεί...και το ανεβάζει το όνειρο στο ''όχημα''..που στα ουράνια  ταξιδεύει...

Σε τούτο το  ταξίδι μας το πολύπλοκο..άλλοτε μαγικό και άλλοτε λυπημένο.. και  ''αμόλα και καλούμπα''..γιατί δεν είμαστε ολομόναχοι..έχουμε και συνεπιβάτες..Κοίτα μπροστά σου πως απλώνεται το απέραντο γαλάζιο...έρχεται ο ήλιος από ψηλά και καθημερινά σε γλυκοξημερώνει...Δες ..κοίταξε ψηλά..φανήκανε στον ουρανό απ' το πρωί..λες κι είν' θαλασσοπούλια..χαρταετοί ωσάν πουλιά..που τα ονείρατα τραβούνε..στα ψηλά για να τα φτάσουν...Και άκου τους πως τραγουδούν εκεί στον ουράνιο θόλο που είν' το σπίτι τους...στο απέραντο  το σπίτι τους...πάνω από τα αφρισμένα κύματα τις περισσότερες φορές..όχι δεν φοβούνται το σχοινί που τους κρατά..κι ας μοιάζει τόσο ευάλωτο..αξίζει να ρισκάρεις..για μιας ημέρας έστω ''πέταγμα''..πέταγμα ονειροπόλο ..καθώς κομμάτι - κομμάτι το όνειρο παίρνει οστά και σάρκα!!!  

Δοκίμιον - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
.............................................................................................................