6 Ιανουαρίου 2017

Για σένα.. Γιάννη μου - της Σοφίας Θεοδοσιάδη.


''Διάττοντες αστέρες''..που η λάμψη η δική τους σπάνια και φωτεινή..σαν ''πεφταστέρια'' τ' ουρανού..που στης ζωής  της Γης μας το διάζωμα ..για μια στιγμή κρατούν..Περαστικοί..διαβάτες μ' ένα εισιτήριο χωρίς σαφή προορισμό ..γνωστούς σταθμούς..και καταλύματα γνωστά..Απρόβλεπτα..από το πουθενά..ερχόμαστε στης ζήσης το χορό..Καθένας μας έναν κύκλο διαγραφόμενο οφείλει να χαράξει..Να περπατήσει σε ωκεανούς..ωκεανούς εμπειριών..και θάλασσες ανοιχτές συναισθημάτων..Και μέσα στο στημένο από ψηλά αυτό το σκηνικό..να αυτοβελτιωθείς..να ολοκληρωθείς..τη ''λάμψη'' που ταιριάζει ..να προλάβεις να αποχτήσεις..Μέσα σ' αυτό το σκηνικό..που σου ''στήσανε'' οι άλλοι..μια επιθυμία δυνατή το είναι σου κυριεύει..Μάταια σου μοιάζει και σου φαίνεται η λάμψη σου αυτή ? Μάταιο το περπάτημα στα καλντερίμια αυτού του διαζώματος ..που λέγεται ζωή ?  Να αφήσεις θέλεις ίχνη στον κύκλο επάνω της ζωής..τα χνάρια σου να ζωγραφίσεις ..να σταμπάρεις?

 Ό,τι και όποιο και αν είναι το κίνητρο..ο έρωτας..η αφορμή..η αγάπη η αιτία.. βρίσκεις τον πιο κατάλληλο..αυτόν που εσύ θαυμάζεις και αγαπάς..και θέλεις μια συνέχεια να δώσεις..Κι αν είναι ευλογημένη αυτή η ένωση..βλαστάρια νέα ξεφυτρώνουνε..από τη μαγική και τη θαυματουργή αυτή ''συνεύρεση''..και βγαίνουν στο στερέωμα καινούριες πια ζωές.. Εσύ 'σαι ένα παιδί του ''έρωτα''..μεγάλου έρωτα.. για τη συνέχεια της ζωής..για τη συνέχεια της αγάπης.. Είναι άδικο καρδιά μου να σβήνει και να χάνεται..μια τέτοια γλυκειά..μοναδική ..ξεχωριστή..συμπαντική θα έλεγα ''όσμωση'' .. δυο ανθρώπων που εσυναντήθηκαν..χωρίς μια ελπίδα για συνέχεια της όμορφης ψυχής τους..Και ναι..μπορεί να μοιάζουν οι ζωές μας σύντομες..''διάττοντες'' να μοιάζουμε αστέρες..μα σαν μετακομίζουμε..και κάνουμε τον κύκλο μας..κάπου εκεί στο ουράνιο στερέωμα..η λάμψη μας χρόνια μετά ..φως για χιλιάδες χρόνια ακόμα εκπέμπει..κι έτσι η ζωή παίρνει νόημα..και η ζωή στη Γη μας εξελίσσεται..και αέναα προχωρά..

Λένε πως γιορτάζεις Γιάννη μου ..πως σε λίγες ώρες ξημερώνει  πάλι τ' Αη- Γιαννιού.. μα εγώ δεν περιμένω να γευτούν τα μάτια μου..τη λάμψη σου μια μέρα μοναχά..Πήρα φως άπλετο και λαμπερό απ' την παρουσία σου..ένιωσα αγάπη τι θα πει..
εγέμισα τις ''λάμπες της ψυχής'' μου..
Χρόνια πολλά αστέρι μου !!!
Να λάμπεις ..να φωτίζεις..έτσι σαν τους ''διάττοντες'' που είναι σπάνιοι..και εμφανίζονται..όχι τόσο συχνά..!!!
Η μάνα σου ..που σε αγαπά..που προσπαθεί να απεμπλακεί απ' το μητρικό της το συναίσθημα..σαν λόγια γράφει για εσένανε..μην τύχει και υπερβάλλει..μα η πέννα της με παρακινεί..το χαραχτήρα σου...
και την προσωπικότητά σου..για να τα ''ζωγραφίσω''...
Είσαι καλό παιδί..μιας μάνας που θα 'ηθελε παιδί της για να σε έχει..!!!

Για σένα Γιάννη μου - Σοφία Θεοδοσιάδη..
( η μάμμυ σου )
.............................................................................................................. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου