της φαντασίας επισκέπτης η ''ελπίδα'' της ψυχής..- της Σοφίας Θεοδοσιάδη

Πέρασαν χρόνια άπειρα.. πολλά.. από τότε..που το τραγουδήσανε και οι ποιητές..πως εγεννήθηκε εκείνο  εκεί το βράδυ το ξεχωριστό..γεννήθηκε η ευσπλαχνία..Πέρασαν από τότε 2016 χρόνια τελικά..που ήρθε στον κόσμο αυτό το ''βρέφος'' το ελπιδοφόρο..το ξεχωριστό..και ναι..γεννήθηκε..και εμεγάλωσε..όπως συμβαίνει σε όλα τα μωρά..Και είπε λόγια αλλιώτικα ετούτο το ''μωρό''...Θέλησε με την απεραντοσύνη των λόγων του..να αλλάξει τους ανθρώπους.Μα τόσα χρόνια σήμερα μετά..η ανθρωπότης μας απέδειξε..πως έχασε το δρόμο που μας έδειχνε..το μονοπάτι το αλλιώτικο..το τόσο φωτεινό..που θα μας οδηγούσε στο τέλος της διαδρομής..με την πολυπόθητη συνάντηση να έχουμε..την ουρανόσταλτη ευσπλαχνία..

Μα το αστέρι αυτό το φωτεινό..που οι επιστήμονες το εξηγήσανε ''νεφέλωμα'' το είπανε και φυσικό φαινόμενο..δε θέλω να χαθεί αυτή τη νύχτα..ευχή και προσδοκία μέσα μας..να μείνουνε τα χέρια απλωμένα..να γίνουν μια αγκαλιά μεγάλη..γιατί πάντα εκεί..απρόσμενος της φαντασίας επισκέπτης η ''ελπίδα'' της ψυχής.. ήρθε κι απόψε και ετρύπωσε από τη χαραμάδα του 
 αντίσκηνου του παγωμένου..εκεί στην άκρια της θάλασσας που μανιασμένη σκάει το κύμα στα ποδάρια του μπροστά...Όχι δεν είναι χριστιανός ίσως σε μια ταυτότητα γραμμένος..μα πιστεύει σε μια ''γέννηση'' αποβραδίς κι αυτός..που με άλλο ίσως όνομα το δικό του το Σωτήρα ονομάζει..Κι εσύ καυχιέσαι και θαρρείς πως μόνο ο δικός σου ο Χριστός..το θαύμα του για την καινούρια που υπόσχεται ζωή..μπορεί να σου αναστήσει..Κι εκεί ..λίγο πιο πέρα στο κοντέινερ..άνθρωποι απόψε στοιβαγμένοι..άλλοι με ταυτότητα χριστιανική ..κι άλλοι με κάποια άλλη..βγήκανε μες στ' αγιάζι αποβραδίς κι αυτοί..πατώντας και ξυπόλητοι επάνω στο υγρό το χώμα..και ψάχνουν.. στρέφοντας στα φώτα πια της πόλης που λαμποκοπούν..τον ''ερχομό''..μια χαραμάδα της ελπίδας πάντα ψάχνουν...

Κοιτώ με βλέμμα απορημένο ..μα όχι ανυποψίαστο απόψε εγώ..ξέρω τη μοιρασιά του κόσμου τούτου..Κάνει κρύο πολύ..ρίχνει χιονόνερο..και οι καρδιές ζητούν απόψε ακόμα πιο πολύ..καρδιές σαν να 'ναι ''κουβέρτες''.. για να τυλιχτούν να τις ζεστάνουν..Χώνω τα χέρια μου στη ρόμπα τη ζεστή  και σκέφτομαι..αν ένα μοναχά ''χριστόψωμο''..εκείνο εκεί το αλλιώτικο ψωμί της μάνας μου..είναι σε θέση τις καρδιές να τις ζεστάνει..
Να το μοιράσεις αν μπορείς..οι ανθρώποι είναι μερικές στιγμές..που το στομάχι τους το νιώθουν πιο γεμάτο..σαν ήρθε και ακούμπησε επάνω στη δική τους την καρδιά..μια άλλη πιο ζεστή καρδιά ακόμα...Φέρε αν μπορείς στο ''στόμα'' των παιδιών..τούτο το τραγούδι μας που τραγουδάγαμε μικρά παιδιά..εκεί μες στις αλάνες της μικρής της γειτονιάς μας..χοροπηδώντας..με τη μύτη κόκκινη μαθές..από τον ασταμάτητο χιονιά..
...Xριστούγεννα χαρά μου παιδική..μυρτιές και κάλαντα γεμάτη..
και στο μικρό καλύβι του φτωχού..και στο ψηλό τρανό παλάτι...
 
Καλά Χριστούγεννα !!!
Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη.
.............................................................................................................