Χρυσηίδα, μια διαφορετική πυγολαμπίδα ...

Η Χρυσηίδα είναι μια μικρή πυγολαμπίδα. Μια πυγολαμπίδα διαφορετική από τις άλλες. Μια πυγολαμπίδα που δε φέγγει το βράδυ σαν τις υπόλοιπες πυγολαμπίδες. Η μικρή Χρυσηίδα γεννήθηκε χωρίς το φως να τρέχει στο κορμί της. Οι γονείς της την αγκαλιάζουν και την παρηγορούν. Της λένε πως μπορεί κανείς να ζει και χωρίς να λάμπει στο σκοτάδι. Μα αυτή στέκεται λυπημένη και στεναχωρημένη που δεν μπορεί να κάνει ότι οι υπόλοιπες. 
Τα βράδια πετά και κρύβεται πίσω από τους θάμνους παρακολουθώντας και θαυμάζοντας τις άλλες πυγολαμπίδες που πετούν λάμποντας μέσα στη νύχτα.

-Τι όμορφα που φεγγοβολούν, ψιθυρίζει ένα βράδυ κρυμμένη πίσω από ένα δέντρο.

-Γιατί δεν παίζεις μαζί τους; άκουσε μια φωνή πάνω από το δέντρο. Κοιτάζει ψηλά και βλέπει ένα μικρό τριζόνι να της μιλά.

-Γιατί εγώ είμαι διαφορετική. Δεν μπορώ να λάμπω στο σκοτάδι! είπε η Χρυσηίδα κι ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια της.

 Το τριζόνι χοροπήδησε κοντά της και της είπε τρυφερά:

-Είμαι η Ιζόλδη, συστήθηκε το τριζόνι. Κι ο ουρανός είναι μαύρος και σκοτεινός μα τ' αστέρια και το φεγγάρι δε μπορούν χωρίς αυτόν. Τον αγαπούν γιατί τους κρατά ψηλά και χωρίς αυτόν δε θα έλαμπαν. Ο καθένας μας έχει άλλα χαρίσματα. Κι εγώ δε λάμπω αλλά κανείς δε μπορεί να σταματήσει το τραγούδι μου τη νύχτα. Αν κάνεις την αρχή και παίξεις θα δεις πως οι άλλες πυγολαμπίδες μπορούν να γίνουν φίλες σου.  

-Μα αν με κοροϊδέψουν; Τι παιχνίδι μπορώ να παίξω εγώ;

-Το κρυφτό! Για σκέψου ότι χωρίς φως θα είναι πολύ δύσκολο να σε βρουν.

Η Χρυσηίδα κοίταξε την Ιζόλδη παραξενεμένη. Δεν της φαινόταν άσχημη η ιδέα της αλλά και πάλι ένιωθε διστακτική.
 Τότε η Ιζόλδη έκανε ένα τεράστιο πήδο κι ανέβηκε πάνω σ' ένα δέντρο. Έβαλε τη πιο δυνατή μελωδική φωνή της κι άρχισε να τραγουδά. Ένα τραγούδι για μια μικρή πυγολαμπίδα που ήξερε να κρύβεται καλύτερα κι από το φεγγάρι πίσω από τα σύννεφα, καλύτερα κι από τη κουκουβάγια στα κλαδιά των δέντρων... Οι πυγολαμπίδες μαγεμένες από το τραγούδι της μαζεύτηκαν τριγύρω της για να την ακούσουν. Η Ιζόλδη τελείωσε το τραγούδι και ύστερα τη ρώτησαν ποια ήταν αυτή η πυγολαμπίδα.

 
-Είναι δίπλα μου και την λένε Χρυσηίδα. Δε λάμπει μα κρύβει ένα κομμάτι χρυσάφι στη καρδιά της. Ξέρει καταπληκτικό κρυφτό. Να παίξει μαζί σας;

Οι πυγολαμπίδες την κύκλωσαν κι αφού την κοίταξαν για λίγο παράξενα της είπαν να παίξει μαζί τους.

Η Χρυσηίδα ήταν πράγματι η καλύτερη στο κρυφτό. Κανείς δε μπορούσε να τη βρει. Βοηθούσε όμως και τις άλλες πυγολαμπίδες να βρουν τις καλύτερες κρυψώνες. Μέσα σε κουφάλες δέντρων, πίσω από γυαλιστερούς βράχους... Κι όταν έβγαιναν από τις κρυψώνες όλες μαζί γελούσαν δυνατά. Το παιχνίδι μαζί της, με το φως και τις σκιές, άρεσε τόσο πολύ στις άλλες πυγολαμπίδες.

 

Η Χρυσηίδα ένιωθε χαρούμενη κι ευτυχισμένη. Ήταν το πιο όμορφο βράδυ της. Από τότε όλα τα βράδια τα περνούσε με γέλια και χαρά. Όλες  ήθελαν να παίζουν μαζί της γιατί σκεφτόταν τα πιο όμορφα παιχνίδια. Η Ιζόλδη τους τραγουδούσε κάθε βράδυ τραγούδια. Τραγούδια για την αγάπη και τη φιλία, για τη νύχτα και τ' αστέρια που αγαπούσαν το σκοτεινό μαύρο ουρανό. Η Χρυσηίδα έμαθε πως μπορεί να μην είχε το λαμπερό φως των πυγολαμπίδων αλλά είχε μια λαμπερή καρδιά που τη πρόσφερε στους φίλους της με αγάπη.

ΕΛΕΝΑ ΓΛΩΣΣΙΩΤΗ (ανέκδοτο κείμενο)

............................................................................................................. 

Η Έλενα Γλωσιώτη γεννήθηκε στη Χαλκίδα. Εκτός από τη γενέτειρά της μεγάλωσε στη Γερμανία και σ' ένα χωριό της Εύβοιας. Με έντονα και διαφορετικά βιώματα και πολλά βιβλία, με φαντασία κι όνειρα σκιαγραφήθηκε ο χαρακτήρας της. Σπούδασε Μαιευτική στην Αθήνα και επέστρεψε στη Χαλκίδα όπου παντρεύτηκε κι απόκτησε τέσσερα παιδιά. Το 2014 βραβεύτηκε από τη Γυναικεία Λογτεχνική Συντροφιά για το παραμύθι της "Ο βοσκός της θάλασσας και η Αφρομαλλούσα". Από τις εκδόσεις Θίνες κυκλοφορεί ένα νεανικό-εφηβικό βιβλίο, με τίτλο "Ο Φύλλος".   
     

ΠΗΓΗ: Ένα Κείμενο μια Εικόνα.

............................................................................................................