H στιγμή που με αγγίζει..η στιγμή που αφήνω να με προσπεράσει..το παρελθόν.. που έγινε ο δρόμος που με οδηγεί σταθερά στο τώρα..είναι τα δικά μου αποθέματα ψυχής..αυτό είναι το μελάνι μου..αυτό με κάνει να σιωπώ ή να μιλάω γράφοντας.Γιατί όλες αυτές οι σιωπές χρόνια μέσα μου..λέξεις ήταν που δεν έβγαιναν.Λυτρώνομαι όταν γράφω τις αλήθειες μου, χωρίς κανέναν να φοβάμαι..λυτρώνομαι κι ας μοιάζουνε σκληρές όταν σταθώ απέναντί τους..μα το μελάνι της καρδιάς ξεχύνεται και γράφει και γεμίζει στίγματα..αποτυπώματα καρδιάς επάνω σε σελίδες άψυχες...που παίρνουνε ζωή.
Στέκομαι ώρες στους καθρέφτες της ψυχής μου αρκετές, κι ας μου δημιουργούν ακόμη και οι καθρέφτες μου αυτοί παραμορφώσεις και ανατανακλάσεις ανεπιθύμητες συχνά...όχι για να ζήσω μνήμες ..αναμνήσεις και να παρηγορήσω της ψυχής μου σφάλματα..μα για να θρυμματίσω ..να σπάσω τα κομμάτια τα σαθρά αν μπορώ..και μέσα από τα κομμάτια αυτά να πληγωθώ και να ματώσω..Γιατί αν μπήξεις το μαχαίρι βαθιά στις σάρκες σου κι αν το αντέξεις να αιμορραγήσεις και να πληγωθείς..κάνεις ένα ταξίδι αλλιώτικο ..στου χρόνου ..στις διαδρομές του μέλλοντος..που είναι απ' το μελάνι της ζωής...γεμάτες πάντα με εκπλήξεις.
Ο καθένας ψάχνει τη δική του τη διαδρομή από άλλο μονοπάτι.. άλλος παίρνει το μονοπάτι το έξωθεν..το οφθαλμοφανές...και άλλος το μονοπάτι αυτό το αόρατο..το δύσβατο ..το ''εντός''..
Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη.
............................................................................................................
Το μονοπάτι της ζωής σ' ένα γκρεμό τελειώνει
κι απού `χει στην ψυχή φτερά τ' ανοίγει και γλιτώνει !!!!!!!!!!!
Υπέροχοι στίχοι..παραδοσιακό τραγούδι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου