4 Οκτωβρίου 2016

Τραπεζάκια καφενείου μαρμάρινα .. παλιές γυναίκες.. - της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

 Διαμαρτυρίες ..κίνηση..βουή και ''χημικά''μια τρελλαμένη η πόλη που μας κατοικεί και που την κατοικούμε..Κι από την άλλη οι ''βαρετοί'' που τους βαρέθηκα κι εγώ ειλικρινά..εκείνους τους ανιαρούς ανθρώπους να ακούω..Αρπάζουνε μια φράση από δω ..γράφουνε μια ανόητη ατάκα από κει και ολημερίς και ολονυχτίς γκρίνια και φτώχεια και ασχήμια του μυαλού..εσένα σου παρουσιάζουν.λες και τους όρισαν προστάτες ολονών..Κι εσύ μέσα σ' αυτό το σκηνικό να ψάχνεις για να μείνεις άνθρωπος ..να ψάχνεις για να βρεις την άλλη όψη του νομίμαστος.Να προσπαθείς να διώξεις το ''σκουπιδαριό'' και να γλιτώσεις εάν γίνεται τον κατεστραμμένο πια ιστό τον πολιτισμικό της καθημερινότητας..Για να ξεφύγεις και να νιώθεις ''άνθρωπος''..

Όμορφα που φαντάζουνε τα στέκια τα παλιά καφέ..στις σκοτεινές τις πόλεις !!!Στέκονται εκεί από πολύ μακριά..μέσα στου χρόνου τα γρανάζια...Στενόχωροι καιροί θα 'ρθεις και θα μου πεις..κι εσύ ακόμα μου μιλάς για τα παλιά τα αρχοντικά..για εποχές αλλοτινές...ο κόσμος τώρα είναι ''στριμωγμένος'' κρίση τριγύρω όλοι λέν' και οι άνθρωποι υποφέρουν...Μα να.. καταμεσίς ..μες στην πολύβουη ..την όμορφη άλλοτε..μα και τώρα ακόμα  Αθήνα...εκεί σε έναν πεζόδρομο..κάπου στα γνώριμα δρομάκια τα παλιά..στον τόσο δρόμο μας γνωστό..εκεί εις την Αιόλου..ένα ''λουκουματζίδικο'' παλιό..γράφει ακόμα ιστορία...

Τραπεζάκια καφενείου μαρμάρινα λευκά ..σάλα μεγάλη και παλιά..ξύλινες σκάλες που μιλούν από μονάχες τους..πως είναι
απομεινάρια αρχοντικού παλιού..μιας εποχής που κάποτε.. όλα είχαν ένα άλλο χρώμα..Αγαπώ τα καινούρια τα καφέ...έχουν μια νότα εξέλιξης ..μια νότα νέου..φρέσκου..μα τα παλιά είναι αλλιώς..λες κι έχουνε μία μυρωδιά απ' το πέρασμα του χρόνου..Είναι στιγμές που αποζητώ ..παλιομοδίτικα να πίνω τον καφέ μου...Είναι στιγμές που οι παρέες μου με οδηγούν..ανάλογα με την όσμωση που έχω με ανθρώπους..Παλιές μου μνήμες σαν θα συζητήσω και θα θυμηθώ..θέλω να 'μαι και στο κατάλληλο το περιβάλλον..

Γέμισε η σάλα από κυρίες και κυρίους.. που στο κλίμα με βάλανε ..του αληθινού..του γνήσιου..του αυθεντικού που ψάχνουνε καφέ...Νέοι και γέροι..όλοι μαζί..μιας θεωρίας άνθρωποι..του απλού..του ανεπιτήδευτου..του αφτιασίδοτου εαυτού...άνθρωποι αληθινοί...Ναι..ναι μου λέν' πολλές φορές και με ''κατηγορούν'' πως τάχα εγώ έχω λυμένα τα προβλήματα και στέκομαι παρατηρητικά σε γεγονότα..εικόνες ..στέκια κι εποχές...που μου προσδίδουν άλλη αίσθηση ..μου δίνουν στην καθημερινότητα μια πολυτέλεια τόσο απλή..που αυτούς τα ''βάσανα'' της κρίσης δεν τους το επιτρέπουν..Λάθος ..μεγάλο λάθος κάνετε τους απαντώ..Είμαι κι εγώ κομμάτι σας..είμαι μια από σας..Που βλέπω ..ακούω ..γεύομαι τη φθίνουσα πορεία μας..το κατρακύλισμα της χώρας μου..τη φτωχοποίηση των συνανθρώπων μου..γιατί άμεσα κι εγώ εις το ''πετσί'' μου αυτό το νιώθω..


Μα είναι όμορφη η ζωή και ο χρόνος μας κυλά..και δε μας περιμένει..δεν ξέρει ο χρόνος από κρίσεις και λεφτά...κι είναι ετούτες οι μικροχαρές..και οι επιλογές μας οι ξεχωριστές που κάνουμε ..ακόμα και στα πιο απλά..όταν διαλέγουμε να πιούμε ένα τόσο δα μικρούλι καφεδάκι... Κι αν μάλιστα πετύχεις και το βρεις να σου τρατάρουνε μαζί με τον καφέ...κι ένα γλυκό του κουταλιού..κι είναι και το αγαπημένο σου..εεε..τότε είναι πανδαισία η ευχαρίστηση..αυτή η μικροχαρά...

Έχει όμορφα στέκια η Αθήνα μας..όπως και κάθε πόλη..αρκεί να απεγκλωβιστεί κανείς απ' τη μιζέρια της ψυχής..και να ανοίξει τα μάτια του σωστά..να βάλει χρώμα μέσα..όταν σοκάκια από παλιά ξανά περιδιαβαίνει...

Σαν μουσική έρχεται και μας συναντά..η ευτυχία της στιγμής..σαν κατορθώσεις έξω να κλειδώσεις έστω και προσωρινά..τα ''δύσκολα'' ..που την καθημερινότητά μας καταστρέφουν...καθώς ο χρόνος αμείλικτα κατρακυλά μπροστά μας...

Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη
..............................................................................................................


Οι γυναίκες οι παλιές ---- Γεράσιμος Ανδρεάτος 

............................................................................................................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου