Μα σαν και όλα τα μεθύσια δεν κρατούν πολύ..ξεμέθυσες στα γρήγορα..ήδη καθώς ταξίδευες ..σε τούτο το χωρίς προορισμό..το ακυβέρνητο λεωφορείο..Δύσκολη που είναι η ακυβέρνητη και μεθυσμένη Πολιτεία !!!Κι αν θέλουμε..αν επιθυμούμε να ''κατέβουμε'' από το ξέφρενο τούτο λεωφορείο..δεν έχουμε άλλη επιλογή...ή θα ξεμεθύσουμε εντελώς και θα φρενάρουμε την πορεία του..ή θα το ρίξουμε στα βράχια και ο σώζων εαυτόν πλέον σωθήτω..όλα βρίσκονται εντός μας..και τα αίτια..και τα αιτιατά των ''σπασμένων φρένων'' τούτου του λεωφορείου..όλοι ..μα όλοι είμαστε γρανάζια του..όλοι μα όλοι έχουμε συμβάλλει στην καταστροφή του..άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο..
Είναι θαρρώ η ώρα της ατομικής ευθύνης του καθενός μας..χωρίς μεγάλες και βαρύγδουπες κουβέντες.. που μας πασάρουν και θα ακουστούν..ακόμα και τώρα..σε λίγες μέρες των εορτασμών και των πανηγύρεων της ''μεθυσμένης'' από άγνοια.. ανία..ατομικισμό και αδιαφορία των ιθυνόντων μα και πλήθος πολιτών τούτης χώρας.. Αν αποφασίσατε να ''ξεμεθύσετε'' κι εσείς μαζί μ' εμένα..και να ξυπνήσετε νηφάλιοι το πρωί..ψάχτε..ρίξτε μια ματιά στο υπέροχο βιβλίο του Σωτήρη Πατατζή
<< Μεθυσμένη Πολιτεία >> και θα νιώσετε..θα καταλάβετε..πως μεθούν οι πολιτείες και πως αυτοκαταστρέφονται..Ναι δε λέω..το γκρίζο σκόρπισε και έβαψε τα γύρω μας..άνθρωποι σέρνονται σωστά ερείπια στους κάδους ..στις γωνιές...μα ...είναι ώρα αυτογνωσίας..περισυλλογής..ώρα αφύπνισης από τούτο το άγριο και καταστροφικό μεθύσι.. που μας ποτίσανε και μας βυθίζει καθημερινά...Μια τόση δα περίληψη σας θυμίζω μοναχά :
<< Σε μια μικρήν επαρχιακή πόλη της Ελλάδας, καταφθάνει άξαφνα ένας περιπλανώμενος θίασος που αποτελείται από ανθρώπους λίγο ή πολύ αποτυχημένους. Ανάμεσά τους είναι και μια νέα, πολύ ωραία, που γρήγορα αναστατώνει όλους τους ανθρώπους της μικρής εκείνης πολιτείας, φουντώνει τα πάθη, ξυπνάει χίλιες δυό απωθημένες επιθυμίες, ζωντανεύει τα όνειρα και, γενικά, δίνει σε όλους την ευκαιρία να γνωρίσουν καλά τον εαυτό τους ή το διπλανό τους και να συνειδητοποιήσουν τη φθορά τους, τη μοναξιά τους και τη λαχτάρα τους για μια ζωή καλύτερη, ενώ ταυτόχρονα αποκτούν και τη βεβαιότητα ότι ο κόσμος έχει σωριαστεί σ' ερείπια γύρω τους, ότι δεν υπάρχουν πια περιθώρια αναστήλωσης, ότι «χαμαί πέσαι δαίδαλος αυλά...».
Όλα αυτά, δοσμένα άλλοτε με χιούμορ, άλλοτε με πικρό σαρκασμό και άλλοτε με διάθεση ποιητική κι ονειρική, κάνουν πραγματικά τη «Μεθυσμένη Πολιτεία» ένα «από τα ωραιότερα βιβλία που γράφτηκαν ποτέ για την καθημερινή ζωή μιας μικρής πολιτείας», όπως, πολύ σωστά, σημειώνει ο Γάλλος εκδότης της.>>
(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
..............................................................................................................
Μεθυσμένη πολιτεία - 1980
Στίχοι:
Δημήτρης Ιατρόπουλος
Μουσική:
Μιχάλης Μικελήςείχα κάποτε μια αγάπη και την πήρε η συννεφιά
μες την έρημη πλατεία τ’ όνειρό μου το παλιό
μεθυσμένη πολιτεία σ’ αγαπώ.
Μεθυσμένη πολιτεία, μια κορνίζα αδειανή,
μια λατέρνα είν’ η ζωή μου με ξεκούρδιστη φωνή.
Πάνε κι έρχονται σαν πλοία οι αναμνήσεις στον καιρό
μεθυσμένη πολιτεία σ’ αγαπώ.
Μεθυσμένη πολιτεία κάποιας άλλης εποχής,
σε γυρεύω στο τραγούδι της βροχής
μια παλιά φωτογραφία στο συρτάρι το κλειστό
μεθυσμένη πολιτεία σ’ αγαπώ.
Μεθυσμένη πολιτεία, με σημάδεψες βαθιά
είχα κάποτε μια αγάπη και την πήρε η συννεφιά
μες την έρημη πλατεία τ’ όνειρό μου το παλιό
μεθυσμένη πολιτεία σ’ αγαπώ.
Μεθυσμένη πολιτεία κάποιας άλλης εποχής,
σε γυρεύω στο τραγούδι της βροχής
μια παλιά φωτογραφία στο συρτάρι το κλειστό
μεθυσμένη πολιτεία σ’ αγαπώ.
Μεθυσμένη πολιτεία, με σημάδεψες βαθιά
είχα κάποτε μια αγάπη και την πήρε η συννεφιά
μες την έρημη πλατεία τ’ όνειρό μου το παλιό
μεθυσμένη πολιτεία σ’ αγαπώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου