18 Σεπτεμβρίου 2016

Νοσταλγικά τα απογεύματα της Κυριακής ... - Της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

Το ημερολόγιο γράφει 18 πως είναι του  Σεπτέμβρη..τέλος Καλοκαιριού εδώ και τόσες μέρες..Μα οι μέρες του Σεπτέμβρη είναι ακόμα εδώ ,γλυκές..ηλιόλουστες μετά τις ξαφνικές τις μπόρες..δροσερές.. μα και το θερμόμετρο τα μεσημέρια ανεβασμένο..Μας ''μάζεψε'' η πόλη μες στα σπλάχνα της..έχει γωνιές..κρυφές..και τραταρίσματα ένα σωρό ..πολιτισμικά..ψυχαγωγίας...και χαλάρωσης..μα ο νους μας πάντα πίσω ..μέσα σε κείνα ..τα ''χρωματιστά'' της μνήμης μας τα χρόνια ''τρέχει''.....
Σήμερα είναι Κυριακή..και οι απλοί..οι ήσυχοι οι άνθρωποι..οι αθόρυβοι ,χωρίς τα πλουμιστά φτερά οι άνθρωποι..πάλι εξεκινήσανε  να την περάσουνε ζεστά..μες στις ζεστές τις αγκαλιές..των φίλων και των συγγενών τους...

Ημέρα της οικογένειας θυμάμαι απ' τα παλιά η Κυριακή...Να μαζευτούμε πάσχιζε η δόλια μας η μάνα..όλοι εκεί γύρω από το σοφρά..να φάμε μια ''μπουκιά'' όπως έλεγε..να κοιταχτούμε όλοι πάλι ..άλλη μια φορά..να ακούσουμε μήπως και τις ανάγκες λιγοστέψουμε ..μήπως και ενωμένα τα κλαδιά δεν σπάσουνε..μήπως ανθίσουν τα όνειρα..όλοι μαζί..αποφασισμένοι  σαν τα κυνηγάμε...Μα Κυριακή και για τους φίλους μας..για να μιλήσουμε..για να ακούσουμε..να αφουγκραστούμε τις ψυχές...να μοιραστούμε το κυνήγι των ονείρων μας...να χαλαρώσουμε τόσο απλά και τρυφερά..εκεί σε ένα παλιό καφέ..πάνω από το άρωμα ..πάνω από τη μυρωδιά ..του φρεσκοψημένου εκεί στη χόβολη..έτσι από ένα μικρό ελληνικό μας καφεδάκι ...
Να πιούμε ένα ποτήρι μπύρα ή κρασί..να πάνε κάτω τα ''φαρμάκια''..έλεγε και ξανάλεγε η μάνα μου..Δεν το αντέχει ο άνθρωπος ολημερίς να τρέχει..και σαν ξωμάχος της ζωής αναπαμό ποτέ του να μη βρίσκει..

Είναι οι Κυριακές διαλείμματα όμορφα..σαν του σχολείου και της τάξης τα διαλείμματα..ανάσα οι ''μαθητές'' από τον κάματο να παίρνουν..Γεμίζουνε εικόνες όμορφες ..μοναδικές... τούτο τον όμορφο καιρό τα μάτια μας,που ακόμα η Χειμωνιά τα πέπλα της δε σκόρπισε τριγύρω...γεμίζουνε εικόνες ..Εικόνες κόκκινες και χρυσοκίτρινες από το πέσιμο των φύλλων...μα εικόνες και πιο ''ζουμερές''από τον ''πόλεμο'' του τρύγου..Παντού μυρίζει μούστος..και κρασί..από τα μελωμένα στα κοφίνια τα σταφύλια..





Είναι παράξενος ο μήνας τούτος εδώ..έχει ανάμεικτες εικόνες..που μοιάζουνε σαν  τέλος μίας εποχής..μα το ξεκίνημα και η προετοιμασία για την άλλη.. Έχουν και κρύβουν μια μελαγχολία τα χρώματα αυτά κι όταν ''αναμειγνύονται'' με τα ''τοπία'' τα ''πολιτικά'' με τα τοπία τα στενόχωρα..που οι άνθρωποι όλοι γύρω μας θα πρέπει να κοιτάξουν..Ναι..ναι..η ζωή έχει χρώματα πολλά...μα πως αλλιώς να γίνει ?Να επιλέξουμε να αντισταθούμε   εμείς καλούμαστε κάθε φορά..και μες στο γκρίζο το τοπίο...να σκορπάμε και να φέρνουμε..τα χρώματα της φύσης..που είναι βάλσαμο και γιατρειά...στην απογοήτευση.. που κυνηγά να μας συνθλίψει...


Πάντα τα απογεύματα της Κυριακής..καθώς στο αυτοκίνητό μου σιγοτραγουδώ και σπίτι μου επιστρέφω..πάντα ρουφάω τις εικόνες που αποκόμισα ..μ' αρέσει..επιλέγω..να είμαι μόνη μου πάντα στις επιστροφές και ''συζητώ'' αθόρυβα και σιωπηλά..και γράφω στο τετράδιο κάθε φορά του νου και της ψυχής..όσα ελαχτάρησε η ψυχή να ζωγραφίσει !!! 
Νοσταλγικά τα απογεύματα της Κυριακής !!!

Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη..
.............................................................................................................

 Αχ, έτσι θέλω να θυμάμαι
Ευτυχισμένες μέρες ..........
Εκείνη την εποχή, η ζωή ήταν πιο όμορφη...........................



Les Feuilles Mortes_Yves Montand à l´Olympia 

.............................................................................................................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου