τη λεύκα που αντικρίζω
από το παρεθύρι μου
την αγαπώ
χρόνια τώρα -χειμώνα καλοκαίρι- την παρακολουθώ
από του σύνεγγυς
άλλοτε με τις φουντωτές τις φυλλωσιές
άλλοτε με τα ξερά της τα κλαριά
μες στους βοριάδες
όμως ποτέ μου δεν την είδα την αμαδρυάδα
της
που πρέπει να την κατοικεί
όσο και αν επρόσεξα
όσο κι αν ώρες ατελείωτες
δεν έπαψα κρυφά
να τηνέ παρακολουθώ
ίσως να μην υπήρξαν οι αμαδρυάδες;
αυτό όμως
δεν το 'πε ποτέ κανείς!
λέω μήπως απόθανε από καιρό
η δικιά μου η αμαδρυάδα
και μήπως -από χρόνια τώρα-
να προσετέθηκε κι αυτή
στις τόσο αμείλικτες
και τόσο αφόρητα βασανιστικές γύρω μας
απουσίες;
Από την ποιητική συλλογή: " ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΑΔΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΟΔΩΝΕΣ " του Νίκου Εγγονόπουλου
.............................................................................................................
Σημείωση :
Οι Αμαδρυάδες είναι νύμφες των δασών, που γεννιούνται με τις βελανιδιές (δρυς) και άλλα δέντρα και αναπτύσσονται μαζί τους.
Όταν το δέντρο κόβεται, η νύμφη του πεθαίνει, πηγαίνει όμως σε άλλο δέντρο και τιμωρεί τον ένοχο.
...............................................................................................................
Neraides Stavento
Οι νεράιδες θα ’ρθουν στα όνειρα σου να σου τραγουδήσουν.
Μην τους κάνεις κακό γιατί χωρίς παραμύθια τη ζωή μας θα αφήσουν.
Κρύβονται πίσω από καλλυντικά, διακριτικά.
Δίνουν χρώμα στη νυχτιά, δεν αντέχουν την ψευτιά.
Δε δανείζουν το κορμί τους μόνο για μια βραδιά
Δε χαρίζουν την ψυχή τους αν αυτή δεν αγαπά.
Δε χορεύουν σε τραπέζια και δε γδύνονται στις πίστες.
Δεν αντέχουν τη μιζέρια, δεν ανήκουνε σε λίστες
πλουσίων πελατών, ξεμωραμένων εραστών
μα προσέχουν το παρόν άφοβα για να κοιτούν το παρελθόν.
Αύριο, για τ’ αύριο φαντάζονται και μέχρι να ’ρθει σε κομμάτια δε μοιράζονται.
Φυλαχτό στο ραβδί τους η αγάπη.
Θα σ’ αγγίξει αυτό μονάχα αν δεν τους θυμίζεις κάτι.
Μεσ’ τις πόλεις γυρνούν, τις καρδιές ντύνουν μ’ έντονους χτύπους.
Τραγουδάνε γλυκά στης ψυχής μας τους όμορφους κήπους.
Μακιγιάζ κι αν φορούν, να κρυφτούν θέλουν απ’ την κακία.
Στο ραβδί τους κρατούν οι νεράιδες αγάπη...
Δίπλα σου υπάρχει μια!
Δε θα τρίξουν τα πλακάκια από μπροστά σου σαν περάσουν
για δεν ντύνονται γυμνές τη λίμπιντο να ανεβάσουν.
Υπάρχουν πάντα δίπλα μας, το μάτι δεν τις πιάνει
γιατί ξέρουν και κρύβονται κακό να μην τις φτάνει.
Πληγώνονται πιο εύκολα γιατί αγαπούν στα αλήθεια
και τύπους απορρίπτουνε που λένε παραμύθια.
Βιβλίο ανοιχτό αν είσαι εντάξει απέναντί τους.
Για πάντα όμως χάνονται αν παίξεις μαζί τους.
Οι νεράιδες πονούν μα καταφέρνουν κι υπάρχουν ακόμα.
Φταις εσύ, φταίω εγώ που θα μείνουν πιο λίγες σ’ αυτόν το αιώνα.
Κάθε δάκρυ τους πικρό λουλούδι στο χώμα.
Κάθε γέλιο τους αστέρι λαμπερό στον ουρανό.
Δες τη νύχτα που φωτίζουν, της αλλάζουνε χρώμα.
Δε θα γίνω υπαίτιος για άλλο λουλούδι πικρό.
Μεσ’ τις πόλεις γυρνούν, τις καρδιές ντύνουν μ’ έντονους χτύπους.
Τραγουδάνε γλυκά στης ψυχής μας τους όμορφους κήπους.
Μακιγιάζ κι αν φορούν, να κρυφτούν θέλουν απ’ την κακία.
Στο ραβδί τους κρατούν οι νεράιδες αγάπη...
Δίπλα σου υπάρχει μια!
...................................................
Στίχοι: Μέθυσος Μουσική: Μέθυσος Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Τουρνάς & Stavento ............................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου