19 Ιουλίου 2016

Άξια κόρη έγινες...- της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

Φεγγάρια δε σου έταξα ολόγιομα μικρή μου...μα σου έδειξα το φέγγος τους...να το γνωρίσεις θέλησα...να γλυκαθούν τα μάτια σου ,απ' το θαμπό και το μελένιο φως τους...Να τα αναγνωρίζεις επροσπάθησα...και νάρχονται στιγμές -στιγμές...οι δυνατές στιγμές...και σε αυτά να καταφεύγεις...Και να τα κυνηγάς...να τα ονειρεύεσαι...και να τα ψάχνεις στα ψηλά..στου ουρανού το θόλο.Την άκουσες καλά εκείνη την ορμήνεια μου...και επορεύτηκες μ' αυτά...τα εκυνήγησες...και κάποια βράδια ειδικά...ξεχωριστά..  ίσως και να τα ακούμπησες λιγάκι..Δεν ξέρω και αναρωτιέμαι ένοχα και βασανιστικά...αν ήμουν άξια εγώ...σε σένα αστέρι μου.. ''φεγγάρια'' να σου μάθω...

Είναι οι μανάδες κάποιες νύχτες σκοτεινές...μες στους αγριεμένους τους καιρούς...που αμφισβητούν συχνά...λεγόμενα που οι ίδιες υιοθέτησαν...λεγόμενα που ίσως προδοθήκαν...Δεν θα 'θελα τη μέρα αυτή την όμορφη..τη μέρα της γιορτής σου...σε ένα όνομα.. σαν ήλιος φωτεινός...Ηλιανή μου ...Ηλιάνα μου...σε απολογισμούς να μεταβώ προσωπικούς δικούς μου...Είναι η μέρα σου αυτή η λαμπερή..κάθε που έρχεται η 20 του Ιούλη..που απόψε η Πανσέληνος του Ιουλίου θα τη φωτίσει...που μ' έκανε στην άκρη να σταθώ της θάλασσας και με του φεγγαριού το θάμπος να σκεφτώ και να μιλήσω...

Αθέτησαν πολλές φορές οι άνθρωποι τριγύρω μας...όσα με τόση αγάπη θέλησα στο νου να σου φυτέψω...Ιδανικά που φάνταζαν στα μάτια σου μεγάλα...μεγάλα όμορφα και δελεαστικά...που οδηγούν σε μια ζωή..σε μια πορεία...άξια για να λέγεται πορεία ενός σωστού ανθρώπου...Τα ακολούθησες πιστά...ποτέ σου δεν τα πρόδωσες και σαν αστέρι λαμπερό,τώρα εσύ το δρόμο μου φωτίζεις..Μεγάλωσα πολύ και τόχω ανάγκη αυτό το φέγγος σου...είναι που ίσως θα 'θελα να δω, αν μέσα στις κρυψώνες της καρδιάς σου..εκεί βαθιά το έχεις κρύψει..Έτσι ονειρεύονται οι μανάδες τα παιδιά..σαν φέρνουνε στον κόσμο αυτό...σαν τα ματάκια τους το φέγγος τούτο αντικρύζουν...όλο το φως που μάζεψαν να τους το μεταδώσουν...Όχι μονάχα από εγωισμό που να θαρρούν..και πως πετυχημένοι να λογιούνται...μα για νάναι ευτυχισμένοι και χαρούμενοι...πως ψήγματα στην αναζήτηση της ουσίας της ζωής...και της ευτυχίας των δικών τους των ανθρώπων έχουνε προσθέσει...

Άξια κόρη έγινες...διαμάντι από τα σπάνια...γιατί έχεις ενσυναίσθηση για τα γενόμενα ,τα όμορφα μα προπαντός, μια ακριβή και πλήρη τοποθέτηση και για τα άσχημα...που τον κόσμο ταλανίζουν...Χαίρομαι που πορεύεσαι με σύνεση...που γεύεσαι και που ρουφάς με ορμή ,τις ομορφιές του μάταιου και άδικου στιγμές- στιγμές..  ετούτου εδώ του κόσμου..
Νάσαι γεμάτη αστέρι μου από το φέγγος της ζωής...εκεί νάναι σαν φωτοστέφανο επάνω στα μαλλιά σου..
Χρόνια σου Πολλά ομορφούλα μου !!
Χρόνια καλά γιαβρί μου !!!
Ένα μικρό μπουμπούκι τριαντάφυλλο...σαν την αγνή σου και καθάρια σου ψυχή...απόψε εγώ θα σου προσφέρω...ένα ροζ μικρό τριαντάφυλλο...μα μεγάλα και ροζ νάναι τα όνειρά σου !!!
Τη θετική σου την ενέργεια ..την καλοσύνη και τη δύναμη..παντού να τη σκορπάς !!!

Άξια κόρη έγινες - Σοφία Θεοδοσιάδη.
............................................................................................................ 

Μεγάλωσες καμάρι μου...ωρίμασες...και ομόρφυνες ακόμα πιο πολύ...η γνώση σε ομόρφυνε...Μα εγώ η μάνα σου..πάντα μες στην καρδιά μου τη μικρή...ένα μωρό θα σ' έχω...Ένα μωράκι τρυφερό...ένα κορίτσι αέρινο...ένα μικρό διαμάντι στο δαχτυλίδι της ψυχής μου...
Ένα νανούρισμα...με ένα νανούρισμα που μου 'λεγε η μάνα μου...φερμένο από πολύ μακριά...κι εσέ στο τραγουδούσα...
Μ' αυτό και τούτη την ξεχωριστή βραδιά...που αύριο για σένα ξημερώνει...πάλι κι απόψε με τούτο το νανούρισμα ..πάνω στα πόδια μου νοερά..κι απόψε θα σε νανουρίσω :


                                         Νανούρισμα...♫♫♫ 

 Ερμηνεία-Αρετή Κετιμέ
Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά,
έλα πάρε και τούτο.( ΜΙΚΡΑς ΑΣΙΑς)

.............................................................................................................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου