''της λησμονιάς σινιάλο''

Penelope, 1980 Artwork By David Ligare

Να τοποθετηθούμε θα 'θελα οι δυο..στο χώρο και στο χρόνο..

σε τούτο δω το αλλόκοτο..ζεστό..μοναχικό μας Καλοκαίρι..

Ένα ταξίδι να κινήσουμε στις θάλασσες..χωρίς προορισμό...

Να μ' αγαπάς και να με θέλεις όπως πριν..να στρώνεις 

τα καλύτερα τα φύλλα της καρδιάς σου για τα με..

και πάνω εκεί να περπατάω...

Μου 'γραψες πως το άνοιξες το σπίτι σου..το φρέσκαρες...

να με υποδεχτείς γιατί καιρό το καρτερούσαμε κι οι δύο...

Μα έμεινα μόνη στην ακτή..στοιχειώνει το όνειρο η προσμονή

σαν το καράβι σου της λησμονιάς στέλνει σινιάλο..

 

Μένω μονάχη..σιωπηλή,εκεί στου φάρου το αντιφέγγισμα..

ως άλλη Πηνελόπη προσδοκούσα..

αναβοσβήνει ο φάρος μου της προσμονής..τις νύχτες μου μερεύει.

Έμεινα εκεί αποβραδίς για να σε καρτερώ..

ώσπου μου μήνυσε ο αυγερινός πως εξημέρωσε..

μου έκλεισε το μάτι πονηρά..κι ίσως ετούτη εδώ την ολοκαίνουρια

 να μπεις ..να ξεκινήσεις...

Εφώτισε για τα καλά...πάω να πέσω στο κρεββάτι μου...

να πέσω και να μοιραστώ εκεί εις τα κρυφά στο μαξιλάρι μου...

πως όλη νύχτα δεν κοιμήθηκα..γιατί η πούλια με εκοίταγε και 

μου 'λεγε πως θάρθεις.

Γέμισε ελπίδα η καρδιά...και με γεμάτη όνειρα που η νύχτα 

ξέρει να γεννά...θα πέσω εις την κλίνη μοναχή γαλήνη να γυρέψω..

Αν εξεκίνησες να 'ρθείς εγώ θα καταλάβω..Αφήνω την πόρτα μου μισόκλειστη...να σπρώξεις και να μπεις...Να κατοικήσεις δίπλα μου...να νιώσω τα φιλιά σου...και από την μυρωδιά του σώματος..να πλημμυρίσει το δωμάτιο...να ενωθούν τα όνειρα..να ταξιδέψουνε κι αυτά ,μαζί με τον αυγερινό..Εκεί στ' αστέρια κατοικούν ,τα πιο όμορφα τα όνειρα,ανθρώπων που αληθινά ερωτεύτηκαν..

ανθρώπων που ακόμα αγαπιούνται...

 
Αγάπης νοσταλγίας κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη
.............................................................................................................