Η αξιοπρεπής ταπείνωση...

Πάλι και σήμερα ημέρα της Πεντηκοστής ήχησαν από τα ξημερώματα και πάλι οι καμπάνες...Καλούν τους πιστούς στις εκκλησιές...έτσι εκεί μέσα από τις ψαλμωδίες της ημέρας και μελωδικά...να τους μιλήσουν για το Πνεύμα του το Άγιο και για την επιφοίτησή του..Χρήσιμο πράγματι πολύ << Το Άγιο το Πνεύμα>> το ποιό όμως το πνεύμα ? Όχι- όχι δεν είμαι εγώ αυτή που θα ταράξω και αμφισβητήσω τον τρόπο που ο καθένας ψάχνει και μπορεί να ανυψωθεί...κι αν αυτό τον τρόπο της εκκλησίας επιλέγει...και καθόλου δε με αφορά...έτσι κι αλλιώς ο καθένας μας έχει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης σώματος και ψυχής συνάμα...

Κι αν την ταπεινοσύνη επροσπάθησαν τη μέρα αυτή και οι μαθητές του Χριστού...μέσα από την επιφοίτηση να προσπαθήσουν να διδάξουν...και να φωτίσουνε το νου...που πάντα παρεκλίνει...σίγουρα πλην των μη σκεπτόμενων...αυτών που φορούνε τις Χριστιανικές φανατικά τις παρωπίδες...σίγουρα θα εκατάλαβαν τη διαδρομή...στην ταπεινοφροσύνη για να φτάσεις...και το δρόμο της αυτογνωσίας θα ακολούθησαν στα σκαλοπάτια της να φτάσουν...Έτσι απλά ...με λίγα λόγια...με ένα μικρό απόσπασμα...μαζί σας θα το μοιραστώ και σήμερα...το νόημα του ταπεινού...και τι αυτό σημαίνει :
 Σκέψεις-Σοφία Θεοδοσιάδη.
............................................................................................................ 

Η αξιοπρεπής ταπείνωση.

Η ειλικρινής ταπείνωση, όμως, είναι η ύψιστη αξιοπρέπεια .Γνωρίζεις από φυσική διαύγεια το πότε μένεις και πότε φεύγεις μακριά,πόσα δέχεσαι και με ποιό τρόπο δεν τα δέχεσαι,γνωρίζει αυτά που δε λένε τα εγχειρίδια ψυχογνωσίας και επιτυχίας,τα ξέρει σαν από χαρισμένο πνευματικό ένστικτο.Για να φτάσεις στην ταπείνωση σημαίνει πως έχεις διασχίσει πολλά βαλτονέρια και ερημιές ,πολλούς καυτούς αμμόλοφους και παγωμένες στέπες εντός σου...έχεις μάθει καλά τον εαυτό σου ,ώστε να μην εξαρτάσαι σαν νευρόπαστο από την κάθε γνώμη του καθενός, να μη θίγεσαι με το ελάχιστο και να μετατρέπεσαι γελοία σε φούρνο του Χότζα.Προσέξτε πόσο οι ταπεινοί άνθρωποι ,που συναντήσαμε στη ζωή μας ,λάμπουν από μιαν αρχοντιά που μας θέτει όριο,απόσταση σεβασμό.Μας κρίνει βουβά.

Η ταπείνωση είναι κάστρο,γράφει στη διάσημη αλληλογραφία του ο Ρώσος Θεοφάνης ο Έγκλειστος.Κι αν κάποιος ηλίθιος ή αναίσθητος δεν μπορεί να πάρει το μήνυμά του και προσπαθήσει να προσβάλλει μιαν αξιοπρεπή καρδιά,δεν έγινε τίποτα,είναι δικό του το πρόβλημα.Ας θυμόμαστε την ιστορία του Βούδα ,όταν ταξίδευε στους δρόμους μιας μεγαλούπολης :
Περπατούσε ,λέει ανάμεσα στο πυκνό πλήθος και κάποιος βγήκε από το μαγαζί του και άρχισε να τον βρίζει πρόστυχα.Εκείνος, νηφάλιος και ανέγγιχτος ,βάδιζε πάντα ειρηνικός χωρίς να δώσει καμμιά σημασία.Όμως οι μαθητές του αναστατώθηκαν .<< Μα δεν ταράζεσαι ,Δάσκαλε ?Δεν τον βάζεις στη θέση του τον αχρείο ?>>.ρωτούσαν αγαναχτισμένοι.Εκείνος όμως χαμογέλασε μαλακά και απάντησε : 

 << Δεν έγινε τίποτα.Για να ολοκληρωθεί μια δωρεά ,πρέπει να αποδεχτείς το δώρο που σου προσφέρουν .Κι εγώ δεν αποδέχομαι τα άσχημα λόγια αυτού του ανθρώπου >>

Μάρω Βαμβουνάκη -
( Ο χορός των μεταμφιεσμένων - απόσπασμα.)
..............................................................................................................