15 Ιουνίου 2016

Στο μοναχικό ταξίδι σου..και πέτα και κολύμπα..- της Σοφίας Θεοδοσιάδη.



Σε τούτο το μοναχικό ταξίδι σου και πέτα και κολύμπα...γιατί δεν είσαι μόνος...Κοίτα μπροστά σου πως απλώνεται το απέραντο γαλάζιο...έρχεται ο ήλιος από ψηλά και καθημερινά σε γλυκοξημερώνει...Δες ..κοίταξε ψηλά...γλάροι φανήκαν ξαφνικά στο σύντομο το πέρασμά σου..και άκου τους πως τραγουδούν εκεί στον ουράνιο θόλο που είν' το σπίτι τους...στο απέραντο  το σπίτι τους...πάνω από τα αφρισμένα κύματα τις περισσότερες φορές...και που δεν τους φοβίζουν...

Κι εσύ που σκιάχτηκες και τρόμαξες...από τα ποδοβολητά, που οι αγροίκοι και οι πολεμοχαρείς εστείλανε στ' αυτιά σου...απορημένος τους κοιτάς...και παγωμένος μένεις..
Ορθώσου κοίτα γύρω σου..όλα για
 σένα είναι διαθέσιμα από το Δημιουργό...για τη γαλήνη της ψυχής σου..και πάψε να κλείνεις τα μάτια και τα αυτιά στο μεγαλείο το πλούσιο της φύσης.. που σου προσφέρθηκε απλόχερα ..στον δικό σου τον παράδεισο τον προσωπικό για να σε οδηγήσει..Υπομονή και προσμονή..συνεχής και ανεξάντλητη προσπάθεια..αυτά είναι τα μυστικά της κατάχτησης του δικού σου Παραδείσου...Ξημέρωσε και σήμερα και πάλι θα βραδιάσει...δε σταματά καθημερινά ο κύκλος τούτος της ζωής...Κι εσύ να μένεις πάντα εκεί στον κύκλο ''γαντζωμένος'' πότε πατώντας σταθερά κι άλλοτε τρικλίζοντας να ισορροπείς.. γιατί η μεγάλη και απρόσμενη συχνά η ιλιγγιώδης η ταχύτητα ...ίλιγγο και ναυτία να σου φέρνει..

Θαρρώ πως το ταξίδι αυτό αξίζει ιδιαίτερα της δικής σου προσοχής...Είναι στιγμές που σκέφτεσαι αν άξιζε τον κόπο... καθώς γύρω - τριγύρω σου οι άναρθρες κραυγές πολλές φορές των φίλων σου σε αποπροσανατολίζουν...Κάνουνε τους ειδήμονες..και με σωρεία ''σκουπιδιών''και πληροφοριών..ασχέτων μεταξύ τους..λόγω της ημιμάθειας..να σου σερβίρουν προσπαθούν την ''ψυχοπονιάρικη ''την αίσθηση και την αντίληψή τους... προσπαθώντας να γεμίσουν το κενό της άμοιρης λειψής ψυχής τους..και να στραφούν τα βλέμματα επάνω τους...για να μπορέσουν άλλη μια φορά να νιώσουνε σπουδαίοι..μέσα από την ''λαοπλανίστικη''αντίληψη και του συρμού την γνώμη... Μην κάνετε δώρο στην μίζερη και την ανούσια την  αφεντιά τους..που φοβάται τη χαρά..και δεν έμαθε να διαχειρίζεται την ευτυχία...τις όμορφες στιγμές που μάθατε να ρουφάτε και να αντιλαμβάνεστε και υπόγεια σας τις καταστρέφουν..κρατείστε το ''δωράκι'' καλά  όπως εσείς εμάθατε να ζείτε..μόνο για σας..με το δικό σας νου....

Μα ναι ...απαντάς χωρίς περιστροφές...πως άξιζε τον κόπο κι έχεις απάντηση ξεκάθαρη για τον πολύτιμο εαυτό σου...Ναι...ναι.. τον άξιζε τον κόπο.. που ζω εδώ..είναι γιατί εγνώρισα εσένα και το Γιώργο και το Λάκη και το Γιάννη και τη Μαίρη και την Ελένη και την Άννα και την Ηλιάνα και το Φοίβο..και την Κλειώ...όλους εσάς που ήρθατε  πάνω στον κύκλο της ζωής μου και εκεί μαζί στροβιλιστήκαμε..και τραγουδήσαμε από μικρά παιδιά.. μα και μεγάλοι τώρα...ετούτο το τραγούδι της ζωής...που μας εχάρισε αξέχαστα δειλινά και πορφυρά ηλιοβασιλέματα...

''Στροβιλιστείτε'' άφοβα και με  σπουδή περίσσεια αν μπορείτε εσείς ,γιατί ο χρόνος σας δεν είναι άπειρος και καθημερινά στενεύει..  
 ''στο βαλς ετούτο της ζώής''...γιατί είναι η ίδια η ζωή μας και  έτσι και αλλιώς... και όσο ένα όμορφο και αγαπησιάρικο βαλς κρατάει...γεμάτο πάθος και συναισθήματα βαλσάκι....κι αλλοίμονο σ'αυτόν που δεν το εκατάλαβε.. και στάθηκε αφελής απέναντι στο χρόνο.Στο τέλος του στροβιλίσματος...θάναι γεμάτη η καρδιά από τους ήχους και τα χρώματα ενός ολόκληρου λευκώματος..γεμάτου από σελίδες μοναδικές πολύχρωμες,γεμάτες με χαρταετούς που επετάξαμε και άλλοτε σκαλώσανε στα δέντρα, μέσα στου χρόνου το τετράδιο..καλά ''καρφιτσωμένες''!!!!!!!
Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη 
.............................................................................................................


                            Το βαλς των ματιών - Σταύρος Λάντσιας 

..............................................................................................................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου