10 Μαΐου 2016

Για σένα Ηλιάνα μου...17 ήταν του Μάη !!!

Βγήκα στον ''κήπο της ζωής''...λαχτάρισα πολλά λουλούδια να μυρίσω...πολύχρωμα τριγύρω μου...ειδών ειδών μοσχοβολιές...και μύρισα και ''γεύτηκα ''αρώματα...μα το ομορφότερο λουλούδι μου το φύλαγε η ζωή...εκεί στην άκρη που άρχισα να σκέφτομαι.. ζωή απ' τη ζωή και τις μοσχοβολιές...σε σένα να χαρίσω...Κι ήτανε Σαββατόβραδο ...ένα ίδιο Σαββατόβραδο έμοιαζε ..ίδιο σαν όλα τ' άλλα...μα ήτανε αλλιώτικο...μοναδικό...αυτό το Σαββατόβραδο που χρόνια τώρα ως σήμερα...πάντα ένα σημάδι σαν τριαντάφυλλο ...μέσα στο κάδρο της ψυχής ...ζωγράφισε...''σταμπάρισε'' εσένα..εσένα το   κορίτσι μου...εσένα Ηλιάνα μου...εσένα Ηλιανή μου ..που φως σημαίνει το όνομα...που ο πρόγονός σου σου εχάρισε...μαζί με τις αχτίδες του μαζί...Τι όμορφο που ήσουνα.. ήσουνα το μελαχροινό μου και κατάλευκο..ήσουν και είσαι το κατσαρομάλλικό μου.. ''Ετρελλάθηκα'' μούκοψες την ανάσα απ' τη χαρά...και ευθύς σου υποσχέθηκα..απ' το χεράκι πάντα εγώ να σε κρατώ...και σε κήπους ολάνθιστους τις βόλτες να σου κάνω...

Χρόνια πολλά το εκατάφερνα σαν ήσουνα παιδούλα...μα ήρθαν και χρόνια δύσκολα ...που εμεγάλωσες.. σε κήπο με αγκάθια επερπατήσαμε μαζί...Πληγώθηκαν τα πόδια σου...γιατί Θεός δεν είμαι...από τον πόνο να σε προφυλάξω εγώ δεν μπόρεσα...γιατί η ζωή έχει τους κήπους της γεμάτους από πολύχρωμα τα λούλουδα..μα  και από ζιζάνια ..μα και θλίψη αναπάντεχη.. είναι πολλές φορές γεμάτη..και από λυπητερά στο χρώμα τους λουλούδια μας προσφέρει..Μα εμεγάλωσες πολύ  και σε ωρίμασαν τα αγκάθια που επάτησες...πατήσαμε μαζί..εκεί κάπου στο δρόμο του φευγιού του όμορφου γονιού σου..τώρα είσαι πλέον δυνατή...Έχεις εφόδια πολλά τη ζωή σου να ορίζεις...Πόσο πολύ ονειρευόμουν να σε δω να γίνεσαι...να φτάνεις...και έγινες ...κι όλο τρέχεις ασταμάτητα.. ακόμα για να φτάσεις... Είναι όμορφο το ταξίδι  της ζωής...περπάτα το και μην εγκαταλείπεις, όσα αγκάθια κι αν φορές- φορές τα πόδια σου τρυπούν...Είμαι εδώ...να σκύψω πάλι από πάνω σου και το χεράκι σου ξανά να το κρατώ...κάθε που θα το απλώνεις ...γλυκά στη ζέστη μου να το σφίγγω απαλά ...να σου θυμίζω πάλι εγώ τους κήπους που επερπατήσαμε μαζί...


Πολύχρονη νάσαι κορίτσι μου γλυκό !!!
Νάσαι πάντα χρήσιμη για τους ανθρώπους σου και τον πολύτιμο τον κόσμο γύρω σου..που τόσο πολύ τον νοιάζεσαι...και πάντα με αγάπη τον κοιτάς...και με την ευρύτητα του πνεύματός σου εσύ πολύ  τον σκέφτεσαι ...τον χειρίζεσαι και να τον αντιμετωπίσεις προσπαθείς... Πάντα έχεις για γνώμονα την ανιδιοτελή σου την  αγάπη..Πάντα μου λες πως  << αν επιθυμούμε αγάπη να εισπράξουμε, γινόμαστε εμείς πρώτα η αγάπη και αυτό από μόνο του προσκαλεί τους ανθρώπους μανούλα μου... που μπορούν και εκείνοι να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. 
 Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως εκείνο που κερδίζει τους ανθρώπους είναι οι πράξεις μας, που εκφράζουν την επιθυμία μας για εκείνους και όχι ο έλεγχος ή οι πληγές που άθελα μερικές φορές ή και ηθελημένα..εμείς τους προκαλούμε >>.

Μάης ήταν τότε που ετρύπωσες στην όμορφη ζωή μας και τώρα πάλι Μάης...ένας άλλος Μάης..γεμάτος είν' ανατροπές...αλλάξανε οι εποχές..μα πάντα ένας Μάης δυνατός...θα παραμένει ο ερχομός σου..Μου μαθαίνεις ακόμα και τώρα  που μεγάλωσα και ναι.. κάποτε ήμουν η ''δασκάλα'' σου μα τώρα μαθαίνω εγώ από σένα...τι όμορφο..τι μαγικό..  οι μαθητές και τα παιδιά σου να σε ξεπερνούν...νιώθεις πως τίποτα δε πήγε πια χαμένο.. κορίτσι μου γλυκό!!!

Είσαι πολύτιμο πετράδι εσύ για μένανε...όμορφο δαχτυλίδι της καρδιάς...που εκείνο εκεί το Ανοιξιάτικο το Σαββατόβραδο 17 ήταν του Μάη..που το φόρεσα...και δεν έπαψα από τότε ούτε στιγμή.. ποτέ ..ούτε στιγμή πια να μην το φορώ...είν' διαμαντένιο κόσμημα στο δάχτυλό μου το φτωχό...αυτός ο δικός σου ο ερχομός ...μες στη δική μου τη ζωή ..πολύτιμο και το ακριβότερο το δώρο...
Χρόνια καλά...χρόνια δημιουργικά..Χρόνια σου Πολλά Ηλιάνα μου .. καμάρι της καρδιάς μου !!!

Η μάνα σου - Σοφία Θεοδοσιάδη
.............................................................................................................

Και με τούτο το  γλυκό νανούρισμα της Σμύρνης..φερμένο από τα παλιά και από πολύ μακριά.. ένα από τα ωραιότερα και αυθεντικά  νανουρίσματα ...που η αγαπημένη και αλησμόνητη προγιαγιά σου Σοφία.. νανούριζε τα αδέλφια μου κι εμένα σαν είμαστε μικρά...μ' αυτό κορούλα μου όμορφη και μαργαριταρένια..με τούτο το νανούρισμα...νοερά κάθε βραδιά...η μάνα σου...η καθεμιά η μάνα...έτσι σε σιγοτραγουδά..με λόγια γνώριμα ...αληθινά και τρυφερά...εσένα να σε συντροφεύουνε...κι ας είσαι πια μεγάλη...τι.. για τη μάνα η κόρη της...πάντα μικρούλα μένει...Θα σου το τραγουδάω πάντα εγώ...και άκου το τραγούδι μου αυτό ..ετούτο το νανούρισμα...με την γλυκειά και τρυφερή ...σαν γάργαρο νερό της Σαββίνας της Γιαννάτου...
Νάνι και νάνι κόρη μου...και μέσα στους μπαχτσέδες...και άνθια όλο να κόβεις στον ύπνο σου και μέσα στη ζωή...αγκάθια να μη σε βρίσκουν...


                   Σαβίνα Γιαννάτου - Νανούρισμα Σμύρνης 

...................................................................................

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου