Απόσπασμα απο το το βιβλίο του ΜΑΞΙΜ ΓΚΟΡΚΙ -ΣΤΟ ΒΥΘΟ

 
Ο «Βυθός» γράφτηκε από τον Μαξίμ Γκόρκι το 1902

-ΛΟΥΚΑΣ-Μας λες για την αλήθεια ..μα η αλήθεια δεν είναι πάντα καλή για τον άνθρωπο..δεν θεραπεύει πάντα την ψυχή.
Να σου πω ένα παράδειγμα:Eιχα κάποτε ένα γνωστό που πίστευε στη χώρα της Δικαιoσύνης..
-ΜΠΟΥΜΠΝΟΦ-Σε τι πράγμα;
-ΛΟΥΚΑΣ-Στη χώρα της δικαιοσύνης. 
Πρέπει να υπάρχει έλεγε, κάπου στη γη η χώρα της δικαιοσύνης..
Και στη χώρα αυτή έλεγε, πρέπει να κατοικούν  ξεχωριστοί άνθρωποι, καλοί άνθρωποι!
Που σέβονται ο ένας τον άλλον, που βοηθάνε ο ένας τον άλλον και όλα στη ζωή τους  είναι μέλι γάλα.
Και ο άνθρωπος αυτός όλο έλεγε να φύγει, να ψάξει να βρει αυτή τη χώρα, ήταν όμως φτωχός και δύσκολα τα 'φερνε βόλτα...κι όταν καμιά φορά τα πράγματα πηγαίνανε απο το κακό στο χειρότερο, κι έλεγες, τώρα θα πέσει να πεθάνει-ακόμα και τότε, δεν το έβαζε κάτω, χαμογελούσε κι έλεγε:
''δεν θα πάθω τίποτα!θα αντέξω!''
Λίγο ακόμα θα περιμένω και θα αφήσω αυτή τη ζωή, και θα παω στη χώρα της δικαιοσύνης..''<Μοναδική του χαρά ήταν αυτή η χώρα>
 - ΠΕΠΕΛ-Και τι έγινε; πήγε τελικά;
-ΜΠΟΥΜΠΝΟΦ-Που να παει; χα χα !
-ΛΟΥΚΑΣ-Μια φορά, στα μέρη που ζούσε, έφεραν έναν εξόριστο επιστήμονα..με βιβλία, χάρτες πολύ μορφωμένο..
Ο άνθρωπός μας λέει στον επιστήμονα ''Πες μου σε παρακαλώ, που βρίσκεται η χώρα της δικαιοσύνης, και πως μπορώ να παω εκεί;''
Ο επιστήμονας ανοίγει τα βιβλία του, βάζει κάτω τους χάρτες του, κοιτάζει, ψάχνει, πουθενά η χώρα της δικαιοσύνης..Ολες οι χώρες ήταν εκεί, εκτός απ' τη χώρα της δικαιοσύνης.
-ΠΕΠΕΛ (Χαμηλόφωνα) Ούτε ίχνος;;;
Ο Μπουμπνόφ γελάει
-ΝΑΤΑΣΑ ..Σώπα εσύ...λοιπόν παππού;
-ΛΟΥΚΑΣ-Ο άνθρωπος δεν τον πιστεύει..Πρέπει, πρέπει να υπάρχει ''λεει'' ψάξε καλύτερα, αλλιώς τα βιβλία και οι χάρτες σου δεν αξίζουν τίποτα, αν δεν μπορείς να βρεις αυτή τη χώρα..Ο επιστήμονας το πήρε κατάκαρδα.
Οι χάρτες μου, λεει, είναι ακριβέστατοι και δεν υπάρχει καμιά τέτοια χώρα πουθενά..
Ο άνθρωπος μας θύμωσε -πως είναι δυνατόν;
 Ζούσε τόσα χρόνια έκανε υπομονή, και πίστευε τόσο πολύ ότι υπάρχει..
Του είχε κλέψει τη χώρα που αγαπούσε..Λέει λοιπόν στον επιστήμονα<
Ελα δω ρε κάθαρμα. Δεν είσαι επιστήμονας εσύ..Απατεώνας είσαι...> και του ρίχνει μια μπουνιά στο μάτι(παύση). Και μετά πήγε στο σπίτι του και κρεμάστηκε..........
Ολοι μένουν σιωπηλοί..
-ΠΕΠΕΛ-Ε που να σε πάρει ο διάβολος,  μας έκανες την ψυχή μαύρη...είδες η χώρα της δικαιοσύνης;  δεν υπάρχει τελικά..

 Μαξίμ Γκόρκι-Στο βυθό
(Το κείμενο έχει μεταφερθεί αυτούσιο, απο το βιβλίο )
................................................................................................................................

Μάξιμ Γκόρκι - Βιογραφικό

Ο Μάξιμ Γκόρκι είναι ένας από τους μεγαλύτερους Ρώσους συγγραφείς. Το πραγματικό του όνομα ήταν Αλεξέι Μαξίμοβιτς Πεσκώφ. Γεννήθηκε το 1868 στο Νίζνι-Νοβγορόντ από φτωχούς γονείς. Ο πατέρας του πέθανε όταν ήταν πολύ μικρός και η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε. `Ετσι, ο Μάξιμ αναγκάστηκε να ζήσει στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς του. Σε ηλικία εννιά χρονών αναγκάζεται από τη φτώχεια να φύγει από το σπίτι του παππού του και να βγει στη βιοπάλη. `Αλλαξε πολλές δουλειές αποκτώντας εμπειρίες που αργότερα θα του χρησιμέψουν στο έργο του. Καθώς γυρίζει τη Ρωσία, γνωρίζει τους ανθρώπους και τη δυστυχία που προκαλούσε το τσαρικό καθεστώς. Το 1887 κάνει απόπειρα αυτοκτονίας, η οποία όμως αποτυγχάνει. Από το 1892 αρχίζει να γράφει για βιοποριστικούς κυρίως λόγους σε επαρχιακές εφημερίδες. Η πρώτη του επιτυχία έρχεται με τη δημοσίευση του διηγήματος "Τσελκάς", το 1895, στο περιοδικό του γνωστού συγγραφέα Κορολένκο. Τα διηγήματά του γίνονται στη συνέχεια ανάρπαστα, ενώ το έργο του μεταφράζεται και γίνεται γνωστό σ' όλη την Ευρώπη. Το 1902 εκλέγεται μέλος της Ακαδημίας της Πετρούπολης, ενώ το 1905 συμμετέχει στην αποτυχημένη επανάσταση, συλλαμβάνεται και φυλακίζεται. Φεύγει από τη Ρωσία για την Αμερική κι από εκεί έρχεται στην Ευρώπη. Εγκαθίσταται στο Κάπρι της Ιταλίας, όπου συνεχίζει τον αγώνα εναντίον του τσαρισμού. Εκεί γνωρίζεται και με το Λένιν. Το 1917 ο Γκόρκι συμμετέχει στην Οκτωβριανή Επανάσταση με το μέρος των μπολσεβίκων. Λίγο αργότερα όμως ξαναφεύγει στο Κάπρι, για να ξαναγυρίσει στη Ρωσία το 1928, όπου γιορτάζονται τα 60 χρόνια από τη γέννηση του. Τα κυριότερα έργα του είναι: "Οι μικροαστοί", "Στο Βυθό", "Τα παιδιά του ήλιου", "Οι βάρβαροι", "Οι εχθροί", "Παράξενοι άνθρωποι", "Τσελκάς", "Οικογένεια Ορλώφ", "Οι τρεις", "Η μάνα", "Η εξομολόγηση", "Το καλοκαίρι", "Ιταλικά παραμύθια", "Τα παιδικά χρόνια", "Στη χώρα των Σοβιέτ" κ.α. Ο Μάξιμ Γκόρκι πέθανε το 1936 στη Μόσχα. 

ΠΗΓΗ :  > Ξένη Λογοτεχνία > Μάξιμ Γκόρκι - Βιογραφικό 

..................................................................................................................................................................