Δράκοι και Άνθρωποι....

Κάποτε δράκοι και άνθρωποι αποτελούσαν ένα είδος. Ζούσαν μαζί και μοιράζονταν την ίδια αρχέγονη σοφία. Όμως οι δρόμοι τους χωρίστηκαν: οι άνθρωποι επέλεξαν να χτίζουν, να δημιουργούν, να αποκτούν αγαθά. Οι δράκοι πάλι διάλεξαν τον αέρα και την ελευθερία που μπορούν να προσφέρουν οι ανοιχτοί ορίζοντες. Οι άνθρωποι επέλεξαν να μαθαίνουν, αλλά οι δράκοι απλώς γνώριζαν. Με τον καιρό, οι άνθρωποι ξέχασαν την αρχαία κοινή γλώσσα και χάνοντάς την, γεννήθηκε ο φόβος – ο φόβος του διαφορετικού, αλλά και ο φόβος για αυτά τα όντα του αέρα, που δεσμεύονται αποκλειστικά στο εξής ένα: την ελευθερία τους. Κάποιοι άρχισαν να σκοτώνουν τους δράκους («αυτό που δεν καταλαβαίνω, δεν χρειάζεται και να υπάρχει»… θα σκέφτηκαν). Οι αιώνες πέρασαν και οι δράκοι εξαφανίστηκαν τόσο από αυτή τη Γη, όσο και από τις μνήμες μας. Ή έτσι μας τα λέει στις ιστορίες της η Ursula LeGuin…
................................................................................................................................................................