''χάδι στο μεσοφόρι σου''..

Πάντα την Άνοιξη επρόσμενες ν'ανθούν..

χάδι στο μεσοφόρι σου να τις φορείς..

τη μυρωδιά τους τη μεθυστική

να στάζουν..να λεκιάζουν..

 μα έξω είναι σκοτεινιά και σιγοψιχαλίζει..

οι μυρωδιές δεν έχουν εποχές..έλεος δε γνωρίζουν..

στις παγωμένες..χιονισμένες τις καρδιές..

σκορπούνε αρώματα ακριβά..το νου αναστατώνουν.. 

σαν ο έρωτας την πόρτα τους στ' απρόσμενα χτυπά

παράταιρα..στα ύστερα και στα στερνά.. 

του χρόνου δώρα για το μυστικόν..το φευγαλέον κάλλος.

Τις αγαπώ τις ''Πασχαλιές'' έρχονται απρόσμενα..

κεντούνε με μεταξωτή κλωστή του έρωτα..

το ακριβό φουστάνι..
"Κακό ελάττωμα ο ενθουσιασμός''...
έτσι θα πουν οι φίλοι μου οι βαρετοί..

της υποκρισίας οι ταγοί και θα με συμβουλέψουν...
ανίκητη η μεθυστική τους μυρουδιά 

οικτρά ηττημένη η λογική..γλυκά με παρασέρνει..

Θολά μου γνέφει η καθάρια η αντίληψη..

την προσπερνώ την παραβλέπω...
Χαρά βαφτίζω μόνη μου το πάθος για ζωή..

δώρο θαρρείς πως είναι ουρανόφερτο σ' εμέ....
Είναι μυστήριες κι αυτές οι πασχαλιές 

εσάνς μες στην ψυχή σου..

αν τάχα τες στη μυρωδιά τους αφεθείς...

στους κήπους τους τα όνειρα και πάλι θα ληστέψεις ?

ένα είναι βέβαιο μαθές..τη δυνατή τους μυρωδιά ...

ακόμα την αντέχεις......

''χάδι στο μεσοφόρι σου'' -  Σοφία Θεοδοσιάδη.

.............................................................................................................................................................