27 Νοεμβρίου 2015

Χειμώνιασε......

Χειμώνιασε ....κρυώνει ο καιρός...
Θα βαρυχειμωνιάσει...


Τις ηλιαχτίδες πια τις λιγοστές...που η καρδιά σου ονειρεύεται και κυνηγά μέσα στις χαραμάδες...δεν τις αφήνεις τώρα πια.. η παγωνιά ...να τις σκιάσει ...
Δεν είσαι εσύ για βαρυχειμωνιές...
Δεν το μπορείς το χιόνι στην καρδιά σου....
Κι αν πέσει αναπάντεχα μια μέρα εκεί...και  να το λιώσεις μονομιάς δεν καταφέρεις.. προσπαθείς...το ουράνιο τόξο ονειρεύεσαι και κυνηγάς...σινιάλο πάντα δυνατό...με την ψυχή του κάνεις...
Δεν είναι πάντα μπορετό μετά την καταιγίδα...το ουράνιο τόξο να φανεί... τη γη σου να αγκαλιάσει...
Σύννεφα έρχονται συχνά- ξανά...τα χρώματα να κρύψουν προσπαθούν...
Καρδιά εσύ που πάλευες ...τα χρώματα και τις αποσκευές τις ανθηρές ...μες στη φαρέτρα σου κρατούσες...μην λησμονήσεις τώρα άλλη μια φορά...μη φοβηθείς...στην ξαστεριά να περπατήσεις...κι ας λεν πως είναι παγερά της ξαστεριάς τα βράδυα...
Χειμώνιασε ...μα εσύ με το παλτό...που την καρδιά σκεπάζει...θα κρύψεις και τούτη τη φορά στις τσέπες σου...λίγα από τα χρώματα της Άνοιξης...που μες στο καταχείμωνο...οι Αλκυονίδες μέρες σου προσφέρουν...
Πόσες φορές σε γέλασαν κι αυτές οι ''Αλκυονίδες'''...
Μα σαν δεν τις αφουγκράστηκες... σαν αρνήθηκες...σαν τα αυγά μες στη φωλιά σου την μικρή...δεν κούρνιαξες για να ζεστάνεις...πως περιμένεις τώρα εσύ...καινούρια πια κλωσσόπουλα να βγάλεις ...να πετάξουν ?
Χειμώνιασε τριγύρω σου....
Φευγάτοι ...βιαστικοί...υποσχετάδες ψεύτικοι και την ψυχή σου παζαρεύουν...
Μη φοβηθείς ψυχή μου εσύ...γιατί σε πούλημα -ξεπούλημα...τη λαμπερή σου την ψυχή...κανένας ''έμπορος ψυχών'''δεν μπόρεσε ποτέ...λύτρα ανάλογα να βρει...αυτήν να εκτιμήσει και να αγοράσει.... 
Χειμώνιασε στ' αλήθεια και βραδιάζει γρήγορα...

Άναψε το καντήλι σου ...την κάμαρά σου να φωτίσει... 
Μέσα στη βαρυχειμωνιά φορές- φορές...γλυκές σκιές παρουσιάζονται...κάτω από το φως του καντηλιού...
Σου γνέφουν...δεν τις βλέπεις ?
Είναι αγαπημένες οι σκιές...που την καρδιά σου να ζεστάνουν προσπαθούν...το χιόνι να φτυαρίσουν...μακριά ....πέρα στους λόφους να σωριάσουν...
Χειμώνιασε πολύ......
Μην αρνηθείς και την βροχή.....να σε ξεπλύνει δοκιμάζει....
Ήχος λυτρωτικός ...το τζάμι σου χτυπά...δεν τον ακούς?
Άνοιξε το παράθυρο...σταγόνες να σε λούσουν...
Κρυώνεις μου λες...και δεν μπορείς....
Χειμώνιασε στ' αλήθεια...
Μοναχικά πάντα σου άρεσε να περπατάς ...ομπρέλλα ξένη και χρωματιστή ...πλανεύτρα να κρατάς αρνιόσουν...
Φόρεσε την ομπρέλλα σου...μη φοβηθείς περπάτα...
Αδηφάγος ο κόσμος γύρω σου....σκληρός....
Κανείς δε θα μπορέσει για εσέ.. ομπρέλλα για να βρει...αν το χρώμα της αυτό... μονάχος δεν διαλέξεις...
Χειμώνιασε μου λες.........  
Κείμενο-  Σοφία Θεοδοσιάδη. 
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,


,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου